ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΚΤΗΝΩΔΙΕΣ ΤΟΥ ‘55

Τον Σεπτέμβριο του 1955, γίνονται προσχεδιασμένα τρομακτικά γεγονότα στην Πόλη και τη Σμύρνη με αποκλειστικό στόχο τον αφανισμό του Ελληνισμού!


Συγκεκριμένα, η ενορχηστρωμένη επιδρομή, ξεκίνησε “δοκιμαστικά” στις 28 Αυγούστου του ΄55, όταν την ώρα της Θείας Λειτουργίας, ομάδα 20 Τούρκων, υπό τα βλέμματα της αστυνομίας, όρμησε και κατέστρεψε τους Ι. Ναούς Παναγίας Νεοχωρίου και Ταξιαρχών Στενής!!!


Ο εφιάλτης όμως δεν είχε αρχίσει καν ακόμη. Έπρεπε πρώτα να δοθεί μια σπουδαία παράσταση, να σκηνοθετηθεί ένα ικανό ερέθισμα που να “δικαιολογούσε” τους δασκαλεμένους “όχλους”, να στηθεί μια προβοκάτσια και για αυτό ακριβώς διαλέχτηκε η Θεσσαλονίκη, που φέρνει στους Τούρκους συνειρμούς για τον Κεμάλ τους, τον αδίστακτο σφαγέα του άμαχου Μικρασιατικού Ελληνισμού!

Συγκεκριμένα, τρεις ημέρες πριν τον χαλασμό, η γυναίκα του Τούρκου Προξένου στη Θεσσαλονίκη κάλεσε στις 3 Σεπτεμβρίου φωτογράφο, για μερικές φωτογραφίες του εξωτερικού χώρου του Προξενείου και του φερόμενου ως σπιτιού του Κεμάλ, που βρίσκεται στον περίβολό του. Την επομένη 4-9-55, πήρε μαζί της τις φωτογραφίες για “ενθύμιον” και αναχώρησε για την Τουρκία.

Τα μεσάνυχτα τώρα της 5ης προς 6ης Σεπτεμβρίου, εξερράγη η περίφημη βόμβα μέσα στον κήπο του Τουρκικού Προξενείου Θεσσαλονίκης και έξω από το φερόμενο ως σπίτι του Κεμάλ, που δεν έπαθε καμιά ζημιά, εκτός από δύο παράθυρα που έσπασαν!..
Οι Ελληνικές Αρχές κινητοποιήθηκαν τότε άμεσα και κατάφεραν να βρουν τον ένοχο! Ειδικότερα, ο ίδιος ο Τούρκος κλητήρας του προξενείου τελικά ομολόγησε ότι αυτός τοποθέτησε την βόμβα, την οποία του έδωσε ένας Έλληνας μουσουλμάνος από την Κομοτηνή, ονόματι Οκτάι Ενγκίν!!!

Την ίδια ημέρα συλλαμβάνεται ο Οκτάι, ο οποίος ομολογεί την τρομοκρατική και προβοκατόρικη πράξη του!!! Ο Οκτάι Ενγκίν ήταν φοιτητής και μάλιστα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης! Η Ελληνική πολιτεία τον είχε βοηθήσει να εισαχθεί χωρίς εξετάσεις πλήττοντας συνταγματικές αρχές και εκείνος για ανταμοιβή, αποφάσισε να συνεργαστεί με την Τουρκία, σε βάρος της χώρας που τον είχε σαν ένα ακόμα παιδί της και πολύ καλύτερα! Ο πατέρας του δε, ήταν δάσκαλος στη Θράκη, στο μουσουλμανικό χωριό Σαλμώνη και υποψήφιος βουλευτής με το ελληνικό Κόμμα των Φιλελευθέρων (1952)...

6-7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1955

ΠΟΓΚΡΟΜ!

Πέντε ώρες μετά την έκρηξη της προβοκατόρικης βόμβας στο Τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης, η εφημερίδα “Ισταμπούλ Εξπρές” σε έκτακτη έκδοσή της, δημοσίευε την είδηση και είχε και φωτογραφίες, που όλως τυχαίως ήταν αυτές, που επίσης τυχαίως, είχε πάρει τρεις μέρες πριν από την έκρηξη η γυναίκα του Προξένου.


Εξωφρενικό ήταν επίσης το γεγονός ότι το διεθνές πρακτορείο BBC του Λονδίνου, ανήγγειλε την έκρηξη, μισή ώρα πριν αυτή πραγματοποιηθεί!!! [Πώς αλήθεια γνώριζαν οι ’γγλοι ένα τέτοιο γεγονός και με τέτοια σιγουριά, τόση, ώστε να το προαναγγέλλουν δημόσια, παγκόσμια, μισή ώρα πριν; Στην Κύπρο είχαν ήδη περάσει μπόλικες αγχόνες στα παλικάρια της, τώρα ήθελαν πια να περαστεί θηλιά και στον Ελληνισμό της Πόλης;]


Το Σχέδιο είχε φτάσει στην “αυθόρμητη” φάση του πογκρόμ, αφού αμέσως μετά το δημοσίευμα, την ίδια μέρα, ομάδες αδίστακτων και αιμοβόρων Τούρκων φονιάδων, με λοστούς στα χέρια, δρώντας υπό την καθοδήγηση της παρακρατικής οργάνωσης “Η Κύπρος είναι Τουρκική”, της οποίας επικεφαλής ήταν ο αρχισυντάκτης της Χουρριέτ Χικμέτ Μπιλ και υπό τη διεύθυνση του Τούρκου Υπουργού Εσωτερικών Ναμίκ Γκεντίκ, που συντόνιζε την επιχείρηση από τη Νομαρχία της Κωνσταντινούπολης, συγκεντρωνόταν στην πλατεία Ταξίμ φωνάζοντας “Θάνατος στους Γκιαούρηδες”!!!


Ο όχλος αυτός, μεγάλο ποσοστό του οποίου είχε έλθει από τα βάθη της Ανατολής, κινούμενος με στρατιωτική πειθαρχία, έσπειρε τον τρόμο στους ανυποψίαστους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, αφού σύμφωνα με στοιχεία των τουρκικών αρχών:

•  Δολοφονήθηκαν 16 Έλληνες, ανάμεσά τους ο 90 ετών Ιερομόναχος της Μονής Βαλουκλή Χρύσανθος Μαντάς, που ο όχλος τον έκαψε ζωντανό μέσα στο κελί του!!!

• Καταστράφηκαν 4.348 καταστήματα, 24 φαρμακεία, 21 εργοστάσια, 110 ξενοδοχεία, 1.000 κατοικίες, καθώς και 26 ελληνικά σχολεία!!!

•  Ερειπώθηκαν και βεβηλώθηκαν 73 Εκκλησίες με κειμήλια τεράστιας αξίας, 8 Αγιάσματα και 3 Μοναστήρια!!!

•  Συλήθηκαν χριστιανικά κοιμητήρια και ξεθάφτηκαν νεκροί! Ανατριχιαστικά περιγράφεται η εικόνα του ξεθαμμένου λειψάνου του Χρ. Ηλιάσκου στο κοιμητήριο του Σισλή, που είχε ταφεί μόλις προ δύο ημερών!..

•  Βεβηλώθηκαν οι τάφοι των Πατριαρχών!!!

•  Βασανίστηκαν έως θανάτου Ιερείς και διαπομπεύτηκαν άλλοι! Συγκεκριμένα ο Επίσκοπος Παμφίλου Γεράσιμος ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου, ενώ ο Μητροπολίτης Ηλιουπόλεως Γεννάδιος παραφρόνησε από τους θηριώδεις ξυλοδαρμούς και μετά από λίγο πέθανε!!! Πολλοί δε Ιερείς γυμνώθηκαν και διαπομπεύτηκαν στους δρόμους, πιεζόμενοι να φωνάξουν πως “η Κύπρος είναι τουρκική”!..

•  Βιάστηκαν ομαδικά εκατοντάδες Ελληνίδες!!!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Οι πρωτοφανείς καταστροφές μπορούν να συγκριθούν μόνο με τη Μικρασιατική Καταστροφή! Πρόκειται σαφέστατα για την Κωνσταντινοπολιτική Καταστροφή (τη δεύτερη μετά το ‘21), που θα εξουδετερώσει παντελώς τον ακμαίο Ελληνισμό της Πόλης, που είχε στα χέρια του όλη την οικονομία και το εμπόριο!

Οι Έλληνες τρομοκρατημένοι θα δοκιμάσουν και δεύτερο απανωτό χτύπημα, αυτή τη φορά εναντίον Ελλήνων Αξιωματικών !

ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ!

Στη Σμύρνη -που είχε ζήσει μόλις τριάντα χρόνια πριν τις φλόγες της νεοφασιστικής Τουρκίας -ήταν εγκατεστημένοι το 1955 Έλληνες Αξιωματικοί, στο εκεί “συμμαχικό” στρατηγείο του ΝΑΤΟ.

Επίσης εκείνες τις τραγικές ημέρες, στον Εθνικό Κήπο της Σμύρνης λειτουργούσε διεθνής έκθεση.

Στις 9 το πρωί της 7ης Σεπτεμβρίου 1955 λοιπόν, ο “όχλος” βάδισε προς τα εκεί και έκαψε το Ελληνικό Περίπτερο μπροστά στα μάτια των ξένων επισκεπτών και ποδοπάτησε την επίσημη Ελληνική Σημαία του Περιπτέρου!!!


Ο Τουρκικός “όχλος” κατευθύνθηκε κατόπι στο εκκλησάκι της Αγίας Φωτεινής, που είχε κτιστεί πριν δύο χρόνια για τις ανάγκες των ευλαβών Ελλήνων Αξιωματικών, το οποίο η τουρκική μανία κατέστρεψε παντελώς!!!


Τρίτος στόχος στη Σμύρνη ήταν τα λιγοστά σπίτια των ελληνικών οικογενειών και των Ελλήνων Αξιωματικών που λεηλατήθηκαν παντελώς από τους αττίλες και τρομοκράτες της Τουρκίας!

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ

Χρυσοστομικά μαργαριτάρια

Για την έννοια και την ιδέα της αγάπης ενομοθέτησε ο Θεός την ελεημοσύνη. Και χωρίς την ελεημοσύνη ήταν σε θέση ο Θεός να συντήρηση τους φτωχούς. Αλλά αναθέτει τη συντήρησή τους σ' εμάς, για ν' αναπτύξη τους μεταξύ μας δεσμούς της αγάπης και τη θέρμη των σχέσεων μας.

Από τα πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο!

Οι πιο ωραίες παραλίες

Οι Μαλδίβες φημίζονται για το σύνολο σχεδόν των παραλιών τους, ώστε είναι σχεδόν αναπόφευκτο το να φιγουράρουν στο top 10 κάθε σχετικού δημοψηφίσματος. Είναι το τέλειο μέρος για να νιώσετε ναυαγοί, με περίπου 1200 ακατοίκητα νησάκια, με λεπτή, μεταξένια άμμο, διάφανα τιρκουάζ νερά και καλειδοσκοπικούς υφάλους. Δυστυχώς, η άνοδος της στάθμης του νερού ενδέχεται να εξαφανίσει πολλά από αυτά (κατά μέσο όρο εξέχουν 1,5 μέτρο από το επίπεδο της θάλασσας)...

Ἡ πρός τον Θεόν ἀγάπη

Η ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ἀγάπη, γράφει ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, εἶναι ἀγαθή διάθεσις τῆς ψυχῆς καί ὅποιος τήν κατέχει δέν προτιμᾶ κανένα ἀπό τά δημιουργήματα περισσότερο ἀπό τόν Θεόν. Εἶναι δέ ἀδύνατον νά τήν ἀποκτήση μονίμως ὁ ἄνθρωπος, ὅταν αἰσθάνεται τήν παραμικρή προσκόλλησι στά γήϊνα πράγματα. Ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τόν Θεόν, ζῆ βίον ἀγγελικόν ἐπάνω στή γῆ. Νηστεύει, ἀγρυπνεῖ, ψάλλει, προσεύχεται καί ἔχει πάντοτε καλές σκέψεις γιά τούς συνανθρώπους του.

(Ἀπό το Γεροντικό τῆς Θεοδώρας Χαμπάκη πρώην ἡγουμένης τῆς Ἱ.Μ. Ὁσ. Θεοδοσίου, Ἐκδόσεις Ὀρθ. Χριστ. Ἀδελφότητος «ΛΥΔΙΑ»).

Ένας μέσος καπνιστής χάνει 10 χρόνια ζωής

Ανησυχητικό χαρακτηρίζουν οι ερευνητές το εύρημα, ότι περισσότεροι από τους μισούς καπνιστές συνεχίζουν να καπνίζουν, μετά από σοβαρό έμφραγμα ή εγκεφαλικό επεισόδιο, παρότι είναι γνωστό ότι ένας μέσος καπνιστής πεθαίνει, κατά μέσο όρο, 10 χρόνια νεώτερος από ένα μη καπνιστή.

Ερευνητές από το βασιλικό κολέγιο του Λονδίνου, που παρουσίασαν στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας, αποτελέσματα μελέτης που έγινε στη Βρετανία, την Ιταλία, την Ισπανία και την Ολλανδία, κατέληξαν επίσης στο συμπέρασμα ότι η βοήθεια που μπορεί να δεχτεί από τον σύντροφό του ένας εξαρτημένος καπνιστής, που βρίσκεται σε υψηλό καρδιαγγειακό κίνδυνο, για να κόψει το κάπνισμα, είναι πολύ πιο σημαντική απ' ότι από τον γιατρό του.

Ακόμα και ο ρόλος της νοσοκόμας στην προσπάθειά του αυτή, μπορεί να είναι πιο ουσιαστικός από αυτόν του γιατρού, υποστηρίζουν. Η μελέτη έδειξε ότι ο άνθρωπος που βρίσκεται πιο κοντά σ' έναν καπνιστή, ακόμα και αν είναι ο ίδιος καπνιστής, αλλά και οι νοσοκόμες που μπορεί να τον συναντούν για προβλήματα υγείας που σχετίζονται με το κάπνισμα είναι οι πιο αποτελεσματικοί συμπαραστάτες του στην προσπάθεια να διακόψει το κάπνισμα.

Ο καθηγητής Ν. Γουντ που παρουσίασε τα αποτελέσματα της μελέτης, τόνισε ότι 90% όσων βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο για καρδιαγγειακό επεισόδιο και ακολουθούν θεραπείες για μείωση των παραγόντων κινδύνου (υπέρταση , χοληστερόλη κ.α), εξακολουθούν να καπνίζουν. Μάλιστα οι περισσότεροι λένε ότι ο γιατρός τους συμβούλευσε να σταματήσουν το κάπνισμα, αλλά δεν τους βοήθησε ουσιαστικά να το πετύχουν.

Τα καλά νέα σύμφωνα με τον Ν. Γούντ είναι ότι, εάν κάποιος κόψει το τσιγάρο στα 50 , δεκαπέντε χρόνια μετά, είναι σα να μην έχει καπνίσει ποτέ! Ο βρετανός ερευνητής εξήγησε ότι όσο νωρίτερα σταματά κάποιος αυτή την κακή συνήθεια, τόσο περισσότερα χρόνια ζωής κερδίζει και ανέφερε ότι αν κάποιος σταματήσει να καπνίζει στα 60,50,40, 30 κερδίζει αντίστοιχα 3,6,9 και 10 επιπλέον χρόνια καλής ζωής.

Πηγή: Nooz.gr

Σ’ άκουσα να λες φίλε:

―Δεν υπάρχει Θεός…

―Γράψε λοιπόν Θεός…..0

Και συνεπώς ο κόσμος έγινε από την ανύπαρκτη τύχη. Δημιουργός δηλαδή μηδέν…..0

―Για τον Ιησού χριστό τι λες φίλε;

―Δεν τον πιστεύω,,,

―Γράψε και γι’αυτόν μηδέν…..0

―Για τους μεγάλους φιλοσόφους, τη φιλοσοφία γενικά που οδηγεί στην παραδοχή του Θεού?

―Τίποτα…Ανθρώπινα κατασκευάσματα.Μηδέν κι εδώ…..0

―Για τα εκατομμύρια Αγίους μάρτυρες;

―Δεν...

... μ’ενδιαφέρουν.

―Δηλαδή μηδέν και εδώ…..0

―Για τα δισεκατομμύρια πιστών στους αιώνας;

―Είπα:Δεν πιστεύω…μηδέν…..0

―Για την πείρα των αιώνων;

―Δεν είναι δική μου.Μηδέν…..0

―Για τις συμβουλές του πατέρα και της μάνας σου που ξέρουν περισσότερα και σ’αγαπούν;

―Παλιοκαιρινοί αυτοί.Τίποτα για σήμερα.Μηδέν…..0

―Για την ηθική;

―Στέρηση ελευθερίας.Την διαγράφω.Την μηδενίζω.Ηθική…..0

―Για τα ψώνια της αμαρτίας; Έιτζ, φόνοι, αυτοκτονίες, πόλεμοι κλπ;

―Δεν τα σκέπρομαι…μηδέν και γι’αυτά….0

―Για την ελπίδα, Για την αθανασία της ψυχής;την αιώνια ζωή;

―Παραμύθια.Μηδέν…..0

―Για την Αγία Γραφή;Το βιβλίο που διαβάζεται σε 1350 γλώσσες και έχει τη μεγαλύτερη κυκλοφορία εκτός συναγωνισμού από όλα τα άλλα βιβλία; Το βιβλίο του Θεού;

―Τω καιρώ εκείνο…όχι για σήμερα. Μηδέν και γι’αυτήν…..0

―Για τα αναρίθμητα εξακριβωμένα θαύματα με τις πρεσβείες των Αγίων που έγιναν στους αιώνες και γίνονται και σήμερα;

―Συμπτώσεις. Μηδέν…..0

―Για κάνε πρόσθεση φίλε…

―Έκανα.

―Και ποιό είναι το άθροισμα;

―Δεκατρία μηδενικά.

―Γράψτα με αριθμό.

―Να: 0000000000000

―Τι λέει;

―Τίποτα.

―Έτσι είναι.Έτσι τα έκανες να είναι με τη φιλοσοφία σου. Με την κοσμωθεωρία σου. Δυστυχώς…Και τι νιώθεις μέσα σου;

Πες μου την αλήθεια φίλε…

―Ένα κενό…

―Και τι θα κάνεις;

―Δεν ξέρω,θέλω να το γεμίσω μα δε γεμίζει όσα και αν δοκίμασα.

―Και όμως υπάρχει τρόπος φίλε.

―Υπάρχει;

―Ναι,και είναι εύκολος. Και δοκιμασμένος από μεγάλα ανησυχα πνεύματα. Από ανθρώπους που τα γεύτηκαν όλα και όμως η ψυχή τους ήταν άδεια…

―Ποιός είναι;

―Να βάλεις εμπρός από τα δεκατρία μηδενικά σου τον αριθμό ΕΝΑ. Όχι τον αριθμό,αλλά τον Παντοκράτορα.

Ένα Τρισάγιο και Πανάγαθο Θεό―Πατέρα, που είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών.

Τότε θα έχεις

10.000.000.000.000 (δέκα τρισεκατομμύρια) χαρές και ομορφιές και ελπίδες στην ψυχή σου. Θα γεμίσει και θα ξεχειλίσει όπως το θέλει Εκείνος, που είπε: «ίνα η χαρά ημών η πεπληρωμένη»―για να’ναι ξεχειλισμένη η χαρά σας.

Δοκίμασέ το φίλε.

Δεν έχεις τίποτα να χάσεις.

Να κερδίσεις πολλά έχεις.

Σου το εύχομαι.

Ο φίλος…

Από το βιλίο «Λόγια καρδιάς σε φίλο», του Ιωσήφ Α. Αγαπητού, Εκδόσεις φωτοδότες.

Εκδικάζεται στη Χάγη η υπόθεση για τις γερμανικές αποζημιώσεις

Πλησιάζει η ημέρα εκδίκασης στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης της υπόθεσης για τις Γερμανικές αποζημιώσεις. Από τις 12 μέχρι τις 16 Σεπτεμβρίου θα παρουσιάσουν Γερμανία και Ιταλία τα επιχειρήματά τους στην υπόθεση που εξετάζει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης μετά από την προσφυγή του Βερολίνου με αφορμή τις αποφάσεις ιταλικών δικαστηρίων, που δικαίωσαν θύματα των...ναζιστικών εγκλημάτων.
Το Δικαστήριο θα συνεδριάσει δημοσίως από τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου μέχρι την Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011, αναφέρεται σε ανακοίνωση που εκδόθηκε στη Χάγη. Στις συνεδριάσεις αυτές οι δύο χώρες θα παρουσιάσουν και προφορικά τις θέσεις που είχαν διατυπώσεις γραπτώς.
Για την Ιστορία, στις 21 Οκτωβρίου 2008 το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιταλίας επικύρωσε την απόφαση, που υποχρέωνε το γερμανικό κράτος να αποζημιώσει τις οικογένειες 203 πολιτών οι οποίοι σκοτώθηκαν από το γερμανικό στρατό τον Ιούνιο του 1944 στο Αρέτσο της Τοσκάνης.
Επίσης, στις 26 Νοεμβρίου του ίδιου έτους Εφετείο της Φλωρεντίας καταδίκασε το γερμανικό δημόσιο να αποζημιώσει τις οικογένειες των θυμάτων της σφαγής του Διστόμου, τον Ιούνιο του 1944.
Η Ελλάδα, που έχει λάβει από το Διεθνές Δικαστήριο την έγκριση να παρέμβει στην υπόθεση ως τρίτο μέρος, θα παρουσιάσει τα επιχειρήματά της στις 14 Σεπτεμβρίου.
Η Γερμανία είχε προσφύγει στη Χάγη το Δεκέμβριο του 2008 ζητώντας να αναγνωριστεί ότι τα ιταλικά δικαστήρια παραβιάζουν το προνόμιο της ετεροδικίας του γερμανικού δημοσίου, αποδεχόμενα να εξετάσουν υποθέσεις που αφορούν ναζιστικά εγκλήματα.
Παρά την σιγή των Μ.Μ.Ε. υπάρχει κινητοποίηση πολιτών σε Ελλάδα και εξωτερικό με εκδηλώσεις διαμαρτυρίας τις ημέρες της εκδίκασης:
Κυριακή, 11 Σεπτέμβρη 2011:8.00 μ.μ.: Πληροφορίες και εκδήλωση συζήτηση στο Αυτόνομο Κέντρο, Willem van Outhoornstraat 17
Δευτέρα, 12 Σεπτέμβρη 2011:9.00 π.μ.: Διαδήλωση μπροστά στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (Carnegieplein 2)10:00 π.μ. με 13:00 μ.μ.: Συμμετοχή στο δικαστήριο και το σημείο Πληροφορίες μπροστά από το δικαστήριοΤρίτη, 13 του Σεπτεμβρίου 2011:10.00 π.μ. – 13:00 μ.μ.: Επίσκεψη στη δικαστική διαδικασία. Ατιμώρητα ναζιστικά εγκλήματα σε Δίστομο και Καλάβρυτα - Όχι στην κρατική ασυλία για τα εγκλήματα πολέμου!

 Πηγή: kalavrytanews.com

Τρία στηρίγματα της ψυχής

Είναι ένα μικρό απόσπασμα του Αββά Ησαϊου , που μας διδάσκει πώς θα μπορέσουμε να στηριχθούμε πνευματικά μέσα στον κόσμον της αμαρτίας και των πειρασμών: «Τρία πράγματα είναι που αποκτά με δυσκολίαν ο άνθρωπος. Και αυτά τα τρία τον βοηθούν να διατηρήση στην ψυχή του όλες τις αρετές.  Είναι δε αυτά τα τρία τα εξής:

 

το πένθος, τα δάκρυα για τις αμαρτίες του

και η διαρκής ενθύμησις του θανάτου.

Εκείνος που σκέπτεται καθημερινώς τον θάνατον και λέγει στον εαυτόν του ότι μόνο σήμερα θα ζήσω στον μάταιον αυτό κόσμον, ποτέ δε θα αμαρτήση ενώπιον του Θεού. Αντιθέτως αυτός που ελπίζει, πως θα ζήση πολλά χρόνια θα περιπέση σε πολλές αμαρτίες. Εκείνον που έχει στον νουν του το φοβερόν κριτήριον και ετοιμάζεται να λογοδοτήση για όλες τις πράξεις του ενώπιον του Θεού και ο Θεός φροντίζη να καθαρίζη τον δρόμον της ζωής του από τις αμαρτίες. Ενώ εκείνος που αδιαφορεί και λέγει στον εαυτόν του , έχω καιρόν μέχρις ότου να φθάσω σ’ εκείνην την ώρα, συγκατοικεί με τους πονηρούς. Πριν αρχίσης την καθημερινήν σου εργασίαν, να ενθυμήσαι σε ποια ψυχική κατάσταση βρίσκεσαι και πού πρόκειται να μεταβής, όταν θα εξέλθης από το φθαρτό και πρόσκαιρο σώμα και μην αμελήσης ούτε μια μέρα για την ψυχή σου. Πρόσεχε συνεχώς, ώστε να ενθυμήσαι διαρκώς το τέλος σου και να έχης εμπρός στα μάτια σου τον θάνατον, την αιώνια κόλασι, καθώς και εκείνους , που βασανίζονται και υποφέρουν εκεί. Να λογαριάζης δε τον εαυτόν σου όχι ως ζωντανόν , αλλά ως έναν από αυτούς που φλογίζονται στην αιώνια κόλασι».
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Παντοδύναμη είναι η χάρις του Θεού έρχεται αμέσως σε όποιον την επικαλείται. Γι’ αυτό  η λεγόμενη νοερά ή καρδιακή προσευχή, επειδή γίνεται μέσα στην καρδιά, με την συνεχή επίκλησι «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελεήσόν με τον αμαρτωλόν», είναι ο άριστος τρόπος επικλήσεως της Θείας Χάριτος. Ο Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος γράφει: «Όπως η βροχή όσον περισσότερον πέφτει πάνω στην γη τόσο την μαλακώνει, έτσι και την γη της καρδιάς μας την χαροποιεί και την ευφραίνει το άγιον όνομα του Χριστού, όσον περισσότερον  το φωνάζουμε και όσον συχνότερα το επικαλούμαστε». Να λοιπόν ο δρόμος που μπορεί να μαλακώση την σκληρή και υπερήφανη καρδιά μας και να την οδηγήση στην υψηλοποιό ταπείνωσι, στην πραότητα και την υπομονή, όπου βρίσκει χώρον παραμονής η Πίστις, η Ελπίς και η Αγάπη. 

 

Πηγή: «Π.Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΥ, “ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΖΩΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ”, Β’ ΤΟΜΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ “AΣΤΕΡΟΣ”

«Ἀγαλάδες ἰσχναί-ἰσχνές» – «ἀγελάδες παχεῖαι-παχιές»

Γιατί το λέμε έτσι;

Όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε μια περίοδο ελλείψεων ή ευημερίας, μεταχειριζόμαστε τις φράσεις αυτές, που προήλθαν από το όνειρο του Φαραώ (Γεν. μα΄, 2-8, 24-30). Οι εφτά παχιές και εφτά ισχνές αγελάδες του ονείρου, όπως και τα εφτά στάχυα (το εφτά έπαιζε μια περίεργη επιρροή στον άνθρωπο εκείνων των εποχών) σήμαιναν, σύμφωνα με την ερμηνεία, περιόδους φτώχειας ή πλούτου από την παραγωγή της γης. Γι’ αυτό έπρεπε να γεμίσουν τις αποθήκες, όταν ήταν παχιές οι αγελάδες (υπερπαραγωγή), ώστε να έχουν, όταν η παραγωγή θα ήταν ελάχιστη (περίοδος αφορίας).

Πηγή: Από το βιβλίο «Λέξεις και φράσεις Παροιμιώδης», του Τάκη Νατσούλη.

Φύλλα τοῦ φθινοπώρου στόν ἀνεμοστρόβιλο

Ἄλλα ἐμπόδια στήν διάπλασι τοῦ χαρακτῆρος εἶναι ἡ ἀνήσυχη ζωή, ἡ ὑπερβολική βιασύνη, πού χαρακτηρίζει τήν ἐποχή μας ἰδιαίτερα, ἡ ποικιλία τῶν ἐντυπώσεων, πού διαδέχονται μέσα μας ἡ μιά τήν ἄλλη καί πού δέν εἶναι καθόλου ἐξυπηρετικές γιά μιά συντονισμένη ἐργασία. Ἆ! Εὐτυχής εἶναι ὁ νέος, πού –προπαντός– ἀφιερώνει κατά τό δυνατόν τόν περισσότερο χρόνο του στό μεγάλο ἔργο τῆς προσωπικῆς του πνευματικῆς ἀναπτύξεως, ὁ νέος πού μπορεῖ νά διαθέτη μερικές στιγμές ἀπό τήν βραδυνή προσευχή του, γιά νά ρίξῃ τήν ματιά του στά κατάβαθα τῆς ψυχῆς του καί νά ἐλέγξη, ἄν ἀνεπιθύμητα μόρια, σπέρματα τοῦ κακοῦ, δηλαδή πέτρες τῆς ἁμαρτίας, ἔχουν κολλήσει στό ἀκριβό κρύσταλλο τῆς ψυχῆς του...

Ἐκεῖνος πού ἀφήνεται νά παρασύρεται ἀπό τό ρεῦμα, χωρίς καμμιά φροντίδα, ποτέ δέν θά ἰδῇ τόν πραγματικό ἑαυτό του. Πόσο οἰκτρό εἶναι νά σκέπτεται κανείς, ὅτι πολλοί μαθητές ξέρουν καλά τήν χώρα τῆς Ἀλάσκας, ἀναφέρουν ἀλάνθαστα τά ὀνόματα τῶν παραποτάμων τοῦ Γιάν-τσε-Κιάγκ, ἀλλά δέν ξέρουν καθόλου τήν ἴδια τήν ψυχή τους! Διότι, ἄν τήν ἤξεραν, θά αἰσθανόντουσαν φρίκη βλέποντας τίς περιπλοκάδες πού πνίγουν τά δένδρα τῆς ζωῆς του, καί τά ἁρπακτικά ἄγρια θηρία –πού δέν εἶναι ἄλλα ἀπό τά ἀχαλίνωτα πάθη τους– νά τρέφωνται ἀπό τό ἴδιο τους τό αἷμα καί νά πολλαπλασιάζωνται μέσα στό παρθένο δάσος τῶν ἀτάκτων σκέψεών τους. Οἱ νέοι αὐτοί συχνά θά ὑποχρεωθοῦν νά πληρώσουν ἀπό τά κεφάλαια τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς του τήν ἀμεριμνησία τῆς νεότητάς τους. Οὔτε ὡς ἔφηβοι θά εἶναι ἀνεξάρτητοι. Τά κύματα τῶν ὑλικῶν τους συμφερόντων, τῶν πολύ ἀνθρωπίνων ἀπόψεων καί τῶν παθῶν του, ἀδιάκοπα θά τούς ρίχνουν ἐπάνω στούς βράχους τῆς ἁμαρτίας καί θά τούς κλωθογυρίζει ὅπως στροβιλίζει ὁ ξαφνικός φθινωπορινός ἄνεμος τά νεκρά φύλλα. Φύλλα τοῦ φθινοπώρου στόν ἀνεμοστρόβιλο! Ψυχές νεκρῶν φύλλων!

(Από το βιβλίο του Tihamer Toth, Ἡ πιό ὑπέροχη νίκη).

Ὅπως ὁ ἀετός κι ἐσύ

Hμέρα μέ τήν ἡμέρα τό κουβάρι τῆς ζωῆς μας λιγοστεύει διαρκῶς καί ἡ χρυσῆ κλωστή θά φθάση σιγά-σιγά στό τέρμα της. Ναί, ὅταν τό λάδι τῆς ζωῆς μας ἐλαττωθῆ, τότε τό καντήλι σβήνει.

Ρίξε μιά ματιά στόν ἀσπρομάλλη γέροντα. Τό λάδι σώθηκε. Τό φῶς τρε­μοσβήνει. Τά πόδια καί τά χέρια παραλύουν. Ἡ δύναμίς του ἐκμηδενίζεται. Ἡ κεφαλή του λευκή, καί μαζί μ’ αὐτήν ἀκολουθοῦν οἱ ἀσθένειες τῆς γεροντικῆς ἡλικίας.

Ἀλήθεια! Τό σκεφθήκαμε καθόλου;

Στήν ἡλικία αὐτή κάποια ἡμέρα θά φθάσουμε ὅλοι μας. Ἡ φυσική νομοτέλεια κυβερνᾶ καί τόν ἄνθρωπο ὅπως καί τόν ἥλιο: Ἀνατέλλει, μεσουρανεῖ, δύει… Τί ἀπογο­ή­τευσι! Γιατί ὅ,τι εἶναι ὡραῖο νά φεύγη γρήγορα; Γιατί ἡ ἐπιστήμη δέν κατάφερε, παρά τίς προσπάθειες πού ἔκανε, νά ἐπιτύχη κάτι σοβαρό καί ἀξιόλογο; Γιατί νά φεύγουν τά νειᾶτα;

Ὅ,τι ὅμως δέν κατώρθωσε ὁ ἄνθρωπος, τό πέτυχε ὁ βασιλεύς τῶν πτηνῶν, ὁ ἀετός. Εἶναι τό πουλί πού ἔχει πολύ ἰσχυρή ὅρασι. Βλέπει πάρα πολύ μακρυά. Δύναται ἀπό χιλιάδες μίλια νά διακρίνη καί τήν μικρή κίνησι τοῦ θύματός του. Εἶναι τό πουλί πού δέν εὐχαριστεῖται στά χαμηλά, στούς κάμπους, ἀλλά στίς κορυφές, στούς αἰθέρας.

Ὁ ἀετός πετᾶ ψηλᾶ, διασχίζει τούς αἰθέρας καί κολυμπᾶ στούς ἀχανεῖς οὐ­ρα­νούς. Εἶναι τό πουλί πού δέν τρομάζει στήν θύελλα, στήν μπόρα, στήν καταιγίδα, ὅπως τά ἄλλα πουλιά πού τρέμουν καί ζητοῦν τόπο ἀσφαλείας. Ὁ ἀετός ἁ­πλώνει τίς φτεροῦγες του, περνᾶ πάνω ἀπό τά σύννεφα καί λούζεται στίς χρυσές ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου. Εἶναι τό πουλί τῆς ἰσχυρᾶς δυνάμεως πού δέν δέχεται ταπεινώσεις καί ἐξευτελισμούς.

Ἐκεῖνο ὅμως, πού προκαλεῖ περισσότερο τόν θαυμασμό εἶναι τό ἑξῆς:

Λέγεται ὅτι, ὅταν ὁ ἀετός δῆ τίς φτεροῦγες του ν’ ἀσπρίζουν, τά λέπια στά μάτια νά σκεπάζουν τό φῶς καί τό ράμφος νά κυρτώνη -ἔκδηλα σημεῖα τοῦ γήρατος- ἐργάζεται μόνος του γιά τήν ἀνανέωσί του. Ἀναζητεῖ μιά πηγή. Ἐντός τῆς κρυσταλλίνης πηγῆς λούζεται καί ἐν συνεχείᾳ, ὡς βέλος, κατ’ εὐθεῖαν ὑψοῦται πρός τόν ἥλιο. Οἱ θερμογόνες τοῦ ἡλίου ἀκτῖνες καῖνε τήν ἀμ­βλυωπία καί τίς ρίζες ἀπό τίς φτεροῦγες. Ὁ ἀετός ἐν συνεχείᾳ, ὡς βέλος καί πάλιν, πίπτει ἐντός τῆς δροσερᾶς πηγῆς. Τά λέπια τῶν ὀφθαλμῶν πίπτουν καί οἱ φτεροῦγες σιγά-σιγά ἀνανεοῦνται.

Δέν μένει παρά τό τρίτο σημεῖο τοῦ γήρατος, τό κυρτωμένο ράμφος. Ἀπό τά ὕψη τοῦ οὐρανοῦ παρατηρεῖ τώρα καί στοχεύει τήν κορυφή ἑνός βράχου. Ἐπί τοῦ βράχου πίπτει μέ ἀκάθεκτη ὁρμή καί κτυπᾶ μέ δύναμι στό κυρτωμένο ράμφος. Ἔτσι, τό ράμφος κλονίζεται, πίπτει καί φυτρώνει νέο. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο ὁ ἀετός νικᾶ τήν ἀσθένεια τοῦ γήρατος.

Ἀδελφέ μου, καί σύ εἶσαι ἕνας ἀετός. Ἀετός, προωρισμένος νά πετᾶς ψηλά στούς οὐρανούς. Νά ἀφήνης τόν πεζό καί χαμηλό τοῦτο κόσμο καί μέ τίς φτεροῦγες τῆς πίστεως νά ὀργώνης τούς οὐρανούς. Οἱ οὐρανοί εἶναι δικοί σου. Στούς οὐρανούς πρέπει νά πετάξης. Τούς οὐρανούς πρέπει νά κληρονομήσης. Τούς οὐρανούς πρέπει νά ἐκπορθήσης. Εἶσαι ἕνας ἐκπορθητής τοῦ οὐρανοῦ. «Οὐκ ἔχομεν ὦδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». «Τό πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει», βροντοφωνεῖ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀετός ἀνανεοῦται. «Καί ἀνακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου», λέγει ὁ ψαλμωδός. Λοιπόν, μήν ἀπογοητεύεσαι. Ὄχι! Καί σύ μπορεῖς νά μείνης πάντα νέος. Τό γῆ­ρας νικᾶται.

Ἡ πρώτη ἀνανέωσις τό Βάπτισμα. Ἀπό τήν ὥρα πού ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία σέ λούει στά ἁγιασμένα νερά τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος, μέσα σου γίνεται τό καινούργιωμα, ἡ ἀνανέωσις. Γεννᾶσαι ἐν Χριστῷ. Γίνεσαι τέκνο τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ψυχή λευκοφορεμένη βαδίζει τόν δύσκολο δρόμο τῆς ζωῆς. Ὅταν καί πάλιν ἡ στολή σου λερώση καί πάλιν στήν κρυστάλλινη πηγή. Τά καυτερά δάκρυα τῆς μετανοίας, τό Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως εἶναι ἡ δευτέρα ἀνανέωσις τῆς ψυχῆς. Ἀλλά γιά νά ὁλοκληρωθῆ ἡ ἀνανέωσις πρέπει νά ἐγγίσης τόν Ἥλιο Χριστό. Νά δεχθῆς τήν θεϊκή Του διδασκαλία. Νά πιστεύσης σ’ αὐτήν. Ἡ φλογερά κι ἀκλόνητος πίστις στόν Χριστό θά σοῦ δώση φτεροῦγες λευκές. Δέν εἶναι ἀρκετό νά πιστεύσης μόνο στό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλά νά ζήσης καί σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὄχι ἁπλός ἀκροατής ἀλλά ποιητής. Ὄχι θεατής, ἀλλά ἀγωνιστής.

Ἔτσι θά νικηθῆ ὁ χρόνος καί ἡ ἁμαρτία πού προκαλοῦν τό γῆρας καί θά μείνης πάντα νέος, στήν σκέψι, στήν καρδιά, στή ζωή, μέ ἰδανικά καί ὁραματισμούς, μέ ἀποφάσεις καί κατορθώματα ἡρωϊκά. Πάντα νέος μέ νέα ζωή! Ζωή θεμελιωμένη πάνω στήν βάσι, στήν στερεά βάσι, στόν βράχο τῶν αἰώνων, στόν Ἰησοῦ Χριστό. Ναί! Μέ τόν Χριστό ὁ ὁρίζοντας τῆς ζωῆς μας ἀνοίγει, ὁ οὐρανός καθαρίζει. Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ γίνεται καί ἐπίγεια πραγματικότητα.

Πηγή: Δροσοσταλίδες θεϊκῆς αὔρας, τοῦ Ἀρχιμ. Θεοφίλου Ζησοπούλου, ἔκδοσις Ὀρθοδ. Χριστ. Ἀδελφότητος ΛΥΔΙΑ.

Ο άγιος Μάμας

(2 Σεπτεμβρίου)

Στη Βασιλεία του Χριστού κάθε ηλικία έχει να επιδείξει τους αντιπροσώπους της.

Γιατί κάθε ηλικία έχει προσφέρει σ' Αυτόν ό,τι διαλεχτό κι υπέροχο έχει να παρουσιάσει. Κι η εφηβική ηλικία, που είναι η πιο δύσκολη στη ζωή του ανθρώπου, έχει να προβάλει τους δικούς της.

Ο άγιος Μάμας είναι ένας απ' αυτούς. Διαλεχτός στους διαλεχτούς κι ωραίος στους ωραίους αποτελεί μια απ' τις πιο αγαπητές κι ηρωικές μορφές της Εκκλησίας μας των τριών πρώτων αιώνων.

Οι γονείς του Θεόδοτος και Ρουφίνα ζούσαν στη Γάγγρα της Παφλαγονίας και ήσαν χριστιανοί με μεγάλη κοινωνική θέση.

Την εποχή αυτή ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός κίνησε σκληρό διωγμό ενάντια στους χριστιανούς (270-275 μ.Χ.).

Μεταξύ των πρώτων συνελήφθη ο Θεόδοτος κι αφού ανακρίθηκε κι ομολόγησε τον Χριστό, ρίχτηκε στις φυλακές της Καισαρείας.

Η σύζυγος του, η ενάρετη Ρουφίνα, σαν έμαθε τη φυλάκιση του συντρόφου της, αν και ήταν ετοιμόγεννη, έτρεξε να τον συναντήσει. Εκεί με παρρησία ομολόγησε και αυτή την πίστη του Χριστού, που φλόγιζε την καρδία της, με αποτέλεσμα να κλεισθεί στη φυλακή.

Δύο αδελφές ψυχές, ευγενικές κι αγαπημένες, ενωμένες στη χαρά και στον πόνο. Μια νύχτα η Ρουφίνα εκεί στη σκοτεινή κι υγρή φυλακή, έφερε στον κόσμο το παιδάκι της. Η καρδιά της σκίρτησε από χαρά. Αλλά μόνο για μια στιγμή. Όταν πήρε το παιδάκι της να το δείξει στον σύζυγο της, τον καλό Θεόδοτο, τον βρήκε νεκρό. Τα μαρτύρια τα πολλά που δοκίμασε για την πίστη και την αγάπη του Χριστού, τον οδήγησαν πρόωρα στον θάνατο. Η πονεμένη μάνα με συντριβή ψυχής έβαλε το παιδί στην αγκαλιά του, γονάτισε δίπλα του κι έκαμε με δάκρυα την προσευχή της. Ύστερα έγειρε δίπλα του για να μη σηκωθεί ποτές. Την ίδια νύχτα παρέδωσε κι αυτή το πνεύμα. Η ψυχή της πέταξε κοντά στον Χριστό, που αγάπησε με την καρδιά της. Τα βάσανα και οι ταλαιπωρίες της φυλακής την οδήγησαν τόσο γρήγορα στον ουρανό, κοντά στον μάρτυρα σύζυγο της.

Και το παιδί της; Ορφανό, πεντάρφανο μένει τώρα! Τι άραγε θα γίνει; Την απάντηση δίνει το πνεύμα του θεού! "Ορφανόν και χήραν αναλήψεται". Το ορφανό και τη χήρα τα παίρνει υπό την προστασία του ο Θεός. Και να!

Μια ευσεβής γυναίκα, η Αμμία Ματρώνα οδηγημένη από ένα άγγελο πηγαίνει στη φυλακή. Παίρνει τα λείψανα των μαρτύρων γονιών και τα ενταφιάζει με σεβασμό. Ύστερα παίρνει στο σπίτι και το παιδί κι αναλαμβάνει με προθυμία και στοργή την ανατροφή του. Από τα πρώτα ψελλίσματά του "μάμα-μάμα" του έδωκε το όνομα Μάμας. Κοντά στην καινούργια μανούλα του το παιδί μεγάλωσε με της πίστης τ' άγιο "κι άφθαρτο μάννα". Και το τίμησε. Όχι μόνο ο ίδιος από παιδί αγωνιζόταν να ζει τη χριστιανική ζωή, αλλά και φρόντιζε τα όσα μάνθανε, να τα διδάσκει και στα παιδιά της ηλικίας του. Υπεράξιο παιδί αξίων γονιών, μα κι υπέροχης θετής μητέρας του.

Η διαγωγή αυτή και ο ζήλος του μικρού ιεραποστόλου δεν άργησαν να γίνουν γνωστά. Κάποια μέρα μερικοί εχθροί της πίστεως τον έπιασαν και τον οδήγησαν μπροστά στον σκληρό ηγεμόνα Δημόκριτο. Εκείνος, σαν είδε το παιδί, προσπάθησε με κολακείες στην αρχή κι απειλές αργότερα να τον μεταπείσει από τις αρχές και την πίστη του. Μα δεν μπόρεσε. Όλες του οι προσπάθειες πήγαν χαμένες. Τότες άρχισαν τα βασανιστήρια. Το ξύλο, το πλήγωμα του κορμιού με σιδερένια νύχια, το κάψιμο των πληγών με αναμμένες λαμπάδες και τέλος το ρίξιμο στη θάλασσα με μια σιδερένια σφαίρα δεμένη στον λαιμό.

Το αποτέλεσμα;

Μηδέν!

Οι βάρβαρες πράξεις του χριστομάχου πήγαν άδικα. Η σφαίρα κόπηκε και το παιδί με τη βοήθεια ενός Αγγέλου βγήκε στη στεριά κι ανέβηκε σ' ένα βουνά της Καισαρείας. "Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει". Στο μέρος αυτό ο πιστός κι ηρωικός Μάμας έζησε μέχρι τα δεκαπέντε του χρόνια με συντροφιά τα λιοντάρια και τ' άλλα άγρια ζώα. Τα εξημέρωσε και τα εβοσκούσε και τ' άρμεγε για να τρέφεται, μα και να φιλοξενεί κι εκείνους που τον επισκέπτονταν, για ν' ακούσουν τα λόγια του και να διδαχθούν.

Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός κι η παρουσία του φλογερού κι αληθινά πιστού εφήβου έγινε και πάλι γνωστή. Για δεύτερη φορά οι εχθροί του Χριστού πήγαν και τον έπιασαν. Για άλλη μια φορά τα μαρτύρια επαναλήφθηκαν σκληρότερα κι αγριότερα. Μα και αυτή τη φορά τίποτα δεν έκαμαν. Ο μάρτυρας έμεινε και τώρα άκαμπτος. Καμιά δύναμη δεν στάθηκε ικανή να τον λυγίσει και να τον αλλάξει. Ούτε οι δελεαστικές υποσχέσεις, ούτε κι οι απειλές, μα ούτε και το ξέσχισμα του κορμιού, ούτε και το αναμμένο καμίνι. Ο νεαρός μάρτυρας με το χαμόγελο στα χείλη τα αντιμετώπισε όλα ψάλλοντας μαζί με τον απόστολο Παύλο τα λόγια της παρρησίας και της βαθιάς πίστεως: "Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις ή στενοχώρια ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα"; Και την απάντηση την έδινε πάλιν ο ίδιος επαναλαμβάνοντας μ' απόλυτη πεποίθηση του Αποστόλου τα λόγια: "Πέπεισμαι ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών" (Ρωμ. η' 35-39). Καμιά δύναμη ούτε κι ο θάνατος δεν μπορεί να με αποσπάσει από σένα, Χριστέ μου. Ναι! Ούτε κι ο θάνατος. Και το απέδειξε.

Τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν. Μα ο δεκαπεντάχρονος έφηβος έμεινε αλύγιστος. Ταπεινωμένος και ντροπιασμένος ο ασεβής ηγεμόνας από το θάρρος και την αντοχή του έδωσε διαταγή να, τον θανατώσουν. Κι ο δήμιος με μια σιδερένια τρίαινα (τρικάνι) τον κτύπησε στην κοιλιά. Ο γενναίος αθλητής έπεσε κάτω κι αφήκε την αγνή ψυχή του να πετάξει κοντά σ' Εκείνον, που αγάπησε και πόθησε και λάτρεψε, μα και κοντά στους μάρτυρες γονείς. Σύντομη υπήρξε η ζωή του. Σύντομη αλλά μεγαλειώδης και παραδειγματική. Νέος ήταν κι αυτός. Ναι! Νέος, στην άνοιξη της ζωής, με δυσκολίες και προβλήματα και πειρασμούς. Όμως δεν παρασύρθηκε. Δεν πλανήθηκε. Δεν λύγισε. Έμεινε πιστός κι ακλόνητος στις αρχές του μέχρι θανάτου. Για να διδάσκει. Και να δείχνει τον δρόμο σε όσους νοσταλγούν και ποθούν και θέλουν να ζήσουν μια ζωή ανώτερη. Μια αληθινή ζωή.

τήν Κύπρο ο άγιος Μαμάς είναι ένας πολύ σεβαστός και δημοφιλής άγιος, Πολλοί ναοί και παρεκκλήσια, μα και χωριά φέρουν το όνομα του (Σ όλη την Κύπρο 66 ναοί περίπου είναι αφιερωμένοι στον Άγιο Μάμα).. Αλλά και πολλές κυπριακές παραδόσεις κυκλοφορούν μεταξύ του λαού γύρω από την άγια μορφή του. Μια τέτοια παράδοση που δημιουργήθηκε, όπως φαίνεται, κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, δίνει μια πολύ όμορφη ερμηνεία της εικονογράφησης του αγίου, καβάλα σ' ένα λιοντάρι και μ' ένα αρνί στα χέρια. Σύμφωνα με τη σχετική παράδοση ο άγιος Μάμας ήταν ένας φτωχός ερημίτης, που ζούσε σε μια σπηλιά κοντά στην κωμόπολη Μόρφου. Μια χρονιά οι φοροθέτες τον έβαλαν να πληρώσει βαρύ κεφαλικό φόρο. Επειδή ο Άγιος αρνιόταν, κλήθηκε από τον διοικητή σε απολογία. Στον δρόμο που ερχόταν μαζί με τη συνοδεία των στρατιωτών που τον βρήκαν και τον ακολουθούσαν, ένα λιοντάρι πετάχτηκε μπροστά τους κι άρπαξε ένα αρνί, που κυνηγούσε. Ο Άγιος έκαμε νόημα στο θηρίο να σταματήσει, και ν' αφήσει το θύμα του. Το λιοντάρι υπάκουσε. Σταμάτησε με μιας, κι άρχισε να κουνάει την ουρά του, για να δείξει την υποταγή του. Ο αθλητής, κουρασμένος όπως ήταν από την οδοιπορία, πήρε το αρνί στα χέρια κι αφού καβαλίκεψε το θηρίο συνέχισε τον δρόμο του προς το Διοικητήριο... Όταν ο Διοικητής αντίκρυσε το απίθανο αυτό θέαμα, έδωκε διαταγή ν' αφήσουν ελεύθερο τον αθλητή και να τον απαλλάξουν απ' τη φορολογία σ' όλη του τη ζωή. Ο Άγιος αφήκε το αρνί σαν δώρο στον Διοικητή κι έφυγε.

Μια άλλη παράδοση αναφέρει, πώς το άγιο λείψανο του μάρτυρα μεταφέρθηκε στην Κύπρο από τη Μ. 'Ασία και τάφηκε στη Μόρφου. Ένας μεγαλοπρεπής ναός κτίστηκε δίπλα στη λάρνακα που φιλοξένησε το άγιο λείψανο του και πολλά θαύματα γίνονται κάθε φορά σε όσους με πίστη καταφεύγουν στη χάρη του.

Η φήμη του αγίου ως θαυματουργού είναι πολύ πλατιά διαδεδομένη στο νησί μας. Ο Λεόντιος Μαχαιράς (Κύπριος χρονογράφος του ΙΕ' αιώνος). στο χρονικό του λέει γι' αυτόν χαρακτηριστικά: "Άν ήτουν να γράψω ταίς γιάσεις του ως του νάζουν δεν έφταναν". Κάθε χρόνο στίς 2 του Σεπτέμβρη πλήθη χριστιανών τρέχουν να τιμήσουν τον μάρτυρα με πανηγυρικές λειτουργίες κι αγρυπνίες. Η μεγαλύτερη όμως τιμή, που μπορούμε όλοι να του προσφέρουμε είναι να μιμηθούμε το παράδειγμα του. Μας φαίνεται δύσκολο; Ναι! Μπορεί να 'ναι. Εδώ όμως βρίσκεται το αληθινό μεγαλείο.

Απολυτίκιο Ήχος δ'

Ό μάρτυς σου Κύριε, εν τη αθλήσει αυτού το στέφος εκομίσατο της αφθαρσίας, εκ σου του Θεού ημών έχων γαρ την ισχύν σου, τους τυράννους καθείλεν έθραυσε και δαιμόνων, τα ανίσχυρο θράση. αυτού ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.

Εξήγηση: Ο άγιος Μαμάς, Κύριε, με την άθληση του έλαβε από Σένα τον Παντοδύναμο Θεό μας το άφθαρτο κι αμάραντο στεφάνι της αιώνιας ζωής· γιατί με τη βοήθεια σου κατανίκησε τους εχθρούς του και διέλυσε τις ανίσχυρες πλεκτάνες των δαιμόνων. Με τις δεήσεις του, Σε παρακαλούμε, Χριστέ και Θεέ μας, σώσε τις ψυχές μας.


Πηγή: www.pigizois.net

Χρυσοστομικά μαργαριτάρια

Η Εκκλησία είναι κιβωτός σωτηρίας, πολύ ανώτερη απ' την κιβωτό του Νώε. Εδώ, λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, η Εκκλησία «παραλαμβάνει τα ζώα και μεταβάλλει... Εισήλθε κάποιος κοράκι, και εξέρχεται περιστερά. Εισέρχεται λύκος, και εξέρχεται πρόβατον. Εισέρχεται όφις, και εξέρχεται αρνίον, ου της φύσεως μεταβαλλόμενης, αλλά της κακίας ελαυνομένης».

Κιθάρα λοιπόν, ἀγαπητέ, φαντάσου τήν καρδιά...

Ἄν θέλεις νά μάθεις τήν ἀλήθεια, πάρε σάν παράδειγμα καί μιμήσου τόν κιθαριστή· γέρνει λίγο πρός τά κάτω τό κεφάλι του καί στήνοντας τήν ἀκοή του στό τραγούδι χτυπᾶ μέ τό πλῆκτρο τίς χορδές. Καί μόλις χτυπήσει μαζί τίς χορδές μέ τέχνη, ἡ κιθάρα ἀναδίδει τή μελωδία, καί ὁ κιθαριστής ἀπό τή γλυκύτητα τῆς μελωδίας σκιρτᾶ.

Ἄς σοῦ γίνει φιλόπονε ἐργάτη τοῦ ἀμπελώνα, τό παράδειγμα διαφωτιστικό καί μήν ἀπιστεῖς. Ὅταν, ὅπως ὁ κιθαριστής, προσέχεις πολύ ἐκεῖ, στό βάθος δηλαδή τῆς καρδιᾶς, θά βρεῖς εὔκολα αὐτό πού ζητᾶς. Γιατί ἡ ψυχή πού κυριεύθηκε πέρα ὡς πέρα ἀπό τό θεῖο ἔρωτα, δέν μπορεῖ νά γυρίσει πίσω. Ὅπως λέει καί ὁ θεῖος Δαβίδ: «Κόλλησε ἡ ψυχή μου σ’ Ἐσένα καί σ’ ἀκολουθεῖ».

Κιθάρα λοιπόν, ἀγαπητέ, φαντάσου τήν καρδιά· χορδές τίς αἰσθήσεις· πλῆκτρο εἶναι ἡ διάνοια, ἡ ὁποία μέ τό λογικό χτυπᾶ μέ γνώση τό πλῆκτρο πού εἶναι ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ, καί ἀπό αὐτήν ἔρχεται στήν ψυχή μία ἀνέκφραστη ἡδονή καί καθρεφτίζονται θεῖες λάμψεις στόν καθαρό νοῦ.

Πηγή: Φιλοκαλία, τόμ ε΄, περί προσευχῆς.