Η ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ἀγάπη, γράφει ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, εἶναι ἀγαθή διάθεσις τῆς ψυχῆς καί ὅποιος τήν κατέχει δέν προτιμᾶ κανένα ἀπό τά δημιουργήματα περισσότερο ἀπό τόν Θεόν. Εἶναι δέ ἀδύνατον νά τήν ἀποκτήση μονίμως ὁ ἄνθρωπος, ὅταν αἰσθάνεται τήν παραμικρή προσκόλλησι στά γήϊνα πράγματα. Ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τόν Θεόν, ζῆ βίον ἀγγελικόν ἐπάνω στή γῆ. Νηστεύει, ἀγρυπνεῖ, ψάλλει, προσεύχεται καί ἔχει πάντοτε καλές σκέψεις γιά τούς συνανθρώπους του.
(Ἀπό το Γεροντικό τῆς Θεοδώρας Χαμπάκη πρώην ἡγουμένης τῆς Ἱ.Μ. Ὁσ. Θεοδοσίου, Ἐκδόσεις Ὀρθ. Χριστ. Ἀδελφότητος «ΛΥΔΙΑ»).
