Τέλεια ὑπομονή


Ἡ δέ ὑπομονή ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καί ὁλόκληροι, ἐν μηδενί λειπόμενοι. (Ἰακ. α΄ 4)

Ἡ δέ ὑπομονή αὐτή ἄς εἶναι ἀκλόνητος καί ἔτσι ἄς παράγη πλήρη τόν καρπό τῆς τελειοποιήσεώς σας, διά νά εἶσθε τέλειοι καί ὁλόκληροι, ὥστε νά μή σᾶς λείπη τίποτε.

* * *

Ἡ δοκιμασία καί ἡ θλῖψις, ὁ πειρασμός καί οἱ στενοχώριες, τά βάσανα καί οἱ ἀποτυχίες, οἱ ἀρρώστιες καί οἱ θάνατοι, θέτουν, πολλές φορές, σέ μιά δεινή κρίσι τήν πίστι τοῦ χριστιανοῦ. Μέ ἄλλα λόγια, ὅταν ἔρχωνται οἱ δοκιμασίες καί ἡ μία θλῖψις διαδέχεται τήν ἄλλη καί ἡ ψυχή γεύεται ἀπό τό πικρό ποτήρι τοῦ πόνου, οἱ σχέσεις τοῦ πιστοῦ μέ τόν Θεό περνοῦν σέ μιά ἐπικίνδυνη φάσι, πού, πολλές φορές, καταλήγουν καί σέ μιά διακοπή σχέσεων. Ὁ πιστός γνωρίζει ὅτι οἱ θλίψεις καί οἱ δοκιμασίες εἶναι σταλμένες ἀπό τόν Κύριο καί γι’ αὐτόν τό λόγο δέν δυσανασχετεῖ. Ὅλα ὁ Θεός τά ἐπιτρέπει. Ὅλα ὁ Θεός τά στέλνει, καί τά χαρούμενα, καί τά θλιβερά. Καί τά δυσάρεστα, καί τά εὐχάριστα. Ὅλα εἶναι ἀπό τόν Θεό δοσμένα.