ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ!





Δείξε μου το φαρμακείο σου να σου πω ποιος είσαι


Αν θέλετε το πιστεύετε, αλλά το περιεχόμενο του ντουλαπιού φαρμάκων σας μπορεί να αποκαλύψει πολλά για εσάς. Τα αντικείμενα … που περιέχονται σε αυτό προσφέρουνμια κλεφτή ματιάστην ταυτότητα, τον τρόπο ζωής, τις συνήθειες, την προσωπικότητα και τις προτιμήσεις σας.


Mινιμαλιστής
Αν
το ντουλάπι φαρμάκων σας είναι λιτό, το πιθανότερο είναι ότι έχετε ένα πολυάσχολο, δραστήριο τρόπο ζωής και δε σας μένει ελεύθερος χρόνος για αναπλήρωση των προμηθειών μόλις εξαντληθούν. Κινδυνεύετε, όμως, να μειώσετε τους ρυθμούς σας, εάν δεν έχετε διαθέσιμα τα άκρως απαραίτητα.

Ανήσυχος
Υ
πάρχει καθόλου κενός χώρος στο ντουλάπι σας; Αν η απάντηση είναιόχι’, τότε ίσως ανήκετε σε αυτή την κατηγορία. Μάλλον έχετε μια ποικιλία λοσιόν και φαρμάκων που δεν ξέρετε καν γιατί τις αγοράσατε. Έχετε σκεφτεί να κάνετε ένα γενικό ξεκαθάρισμα ώστε να μην ελλοχεύουν κίνδυνοι μεταξύ των αμέτρητων παλιών μπουκαλιών χαπιών;

Σούπερ μαμά
Αυτό
το τεράστιο απόθεμα αντίδοτων για παιδικά χτυπήματα στο κεφάλι και μώλωπες προδίδει τη σούπερ μαμά. Τα ψηφιακά θερμόμετρα ταχείας ένδειξης και το παυσίπονο για παιδιά θα είναι τα πρώτα της όπλα κατά του πόνου και του πυρετού. Είναι επίσης πιθανό να διατηρεί αποθέματα αντηλιακού με δείκτη προστασίας 30 για να προστατεύονται τα παιδιά της από τον ήλιο.
Πηγή: iatronet.gr

Ἀγάπη πρός τόν πλησίον



ΕΡΩΤΗΣΑΝ τόν Ἀββᾶ Ἀγάθωνα πῶς ἐκδηλώνεται ἡ εἰλικρινής ἀγάπη πρός τόν πλησίον, κι ἐκεῖνος ὁ μακάριος, πού εἶχε ἀποκτήσει τή βασίλισσα τῶν ἀρετῶν σέ τέλειο βαθμό, ἀποκρίθηκε:
− Ἀγάπη εἶναι νά βρῶ ἕνα λεπρό καί νά τοῦ δώσω εὐχαρίστως τό σῶμα μου καί, ἄν εἶναι δυνατόν, νά πάρω τό δικό του.


*  *  *

ΠΟΛΛΑ ἀνέκδοτα διηγοῦνται οἱ Πατέρες γιά τόν Ἀββᾶ Ἀγάθωνα καί τήν πολλή ἀγάπη πού ἔκρυβε στήν καρδιά του γιά τόν συνάνθρωπό του.
Κάποτε κατέβηκε στήν πόλι νά πουλήση τά πανέρια του καί σκόνταψε ἐπάνω σ’ ἕνα δυστυχισμένο ἄνθρωπο, παραπεταμένο στό δρόμο, ξένο καί ἄρρωστο, πού ὥς τή στιγμή ἐκείνη κανένας διαβάτης δέν εἶχε σκεφθῆ νά τόν βοηθήση.
Ὁ Ὅσιος τόν ἐσήκωσε, τόν περιποιήθηκε καί μέ τά χρήματα πού ἐπῆρε ἀπό τά πανέρια του ἐνοίκιασε δωμάτιο καί τόν ἔβαλε μέσα. Λέγουν μάλιστα πώς ἔμεινε ἀρκετό καιρό κοντά του καί τόν ἐφρόντιζε, ἐνῶ συγχρόνως ἐργαζόταν γιά νά βγάζη τά ἔξοδά του. Ὅταν πιά ὁ ξένος ἔγινε ἐντελῶς καλά καί ἦτο σέ θέσι νά γυρίση στήν πατρίδα του, ἐπέστρεψε καί ὁ Ἀββᾶς Ἀγάθων στήν ἀγαπημένη του ἡσυχία.


(Ἀπό το Γεροντικό τῆς Θεοδώρας Χαμπάκη πρώην ἡγουμένης τῆς Ἱ.Μ. Ὁσ. Θεοδοσίου, Ἐκδόσεις Ὀρθ. Χριστ. Ἀδελφότητος «ΛΥΔΙΑ»).

"Ο Γλυκύτατος μας Ιησούς, μας έδωσε τον Χρυσό Κανόνα.


«Μην κάνεις αυτό που δεν θα ήθελες να σου κάνουν»!

Για παράδειγμα:
αν δεν θέλουμε να μας στεναχωρήσουν, ας μην στεναχωρήσουμε τον άλλο εμείς πρώτοι,
αν θέλουμε να μας κατανοήσουνε σε αυτό που πρεσβεύουμε, ας κατανοήσουμε τους άλλους πρώτοι,
αν θέλουμε να μας σέβονται, ας σεβαστούμε εμείς τους άλλους πρώτα,
αν θέλουμε να μην μας κρίνουν, ας μην κρίνουμε εμείς τους αλλούς πρώτα,
αν θέλουμε να μας φροντίζουν, ας φροντίζουμε εμείς τους άλλους πρώτα,
αν θέλουμε να μας νοιάζονται, ας νοιαζόμαστε εμείς πρώτα για τους άλλους,
αν θέλουμε καλούς γονείς, ας είμαστε εμείς πρώτα καλά παιδιά,
αν θέλουμε καλά παιδιά, ας είμαστε εμείς πρώτα καλοί γονείς,
αν θέλουμε να έχουμε φίλους, ας είμαστε εμείς πρώτα φίλοι,
αν θέλουμε να έχουμε καλούς συντρόφους, ας είμαστε εμείς πρώτα εμείς καλοί σύντροφοι,
αν θέλουμε καλούς συναδέλφους, ας είμαστε εμείς πρώτα καλοί συνάδελφοι,
αν θέλουμε ο ερωτικός μας σύντροφος να μας σέβεται, ας τον σεβαστούμε εμείς πρώτα.
αν θέλουμε ο ερωτικός μας σύντροφος να μας είναι πιστός, ας είμαστε πιστοί εμείς πρώτα.
αν θέλουμε να μην μας θυμώνουν οι άλλοι, ας μην θυμώνουμε εμείς πρώτα με τους άλλους,
αν θέλουμε να μας συγχωρούνε, ας ζητάμε εμείς πρώτοι συγγνώμη,
αν θέλουμε να μας χαμογελάνε, ας χαμογελάμε εμείς πρώτοι,
αν θέλουμε να μας αγαπάνε, ας αγαπάμε εμείς πρώτοι...

Γι’ αυτό,
“Θου Κύριε, φυλακή τω στόματι μου ...”

Να μην πω, η γράψω αυτή τη λέξη, γιατί πληγώνει.
Να μην υπενθυμίζω εκείνο το γεγονός, γιατί στεναχωρεί.
Να μην μιλήσω απότομα, γιατί θα μετανιώσω.
Να μην πω κακό για τον άλλο, γιατί είναι κουτσομπολιό.
Να μην διακόψω τον άλλο, όταν μιλάει, γιατί είναι αγενές.
Να μην πω αυτό το αστείο, γιατί είναι χυδαίο.
Να μην πετιέμαι σαν τον κόρακα, γιατί αυτό λέγεται προπέτεια.
Να μη φλυαρώ, γιατί αυτό δείχνει ελαφρότητα.
Να μη μεταφέρω μια ανεξέλεγκτη πληροφορία, γιατί υπάρχει φόβος να μην είναι αληθινή και οι άλλοι να την πιστέψουν.
Να μη χρησιμοποιώ υπονοούμενα, γιατί αυτό δεν είναι ευθύ.
Να μη μιλάω, και να μην γράφω όταν είμαι θυμωμένος, γιατί θα μετανιώσω για όσα πω.
Να φροντίζω να μιλάω και να γράφω, όταν πρέπει και όσο πρέπει.
Να λέω εύκολα κάτι καλό για τον άλλο.
Να δικαιολογώ κάπως τους διπλανούς μου στο φταίξιμό τους.
Να βρίσκω πάντα ένα ενισχυτικό λόγο για τους μειονεκτικούς, αδύναμους, τους πονεμένους.
Να προσπαθώ να μιλάω, και να γράφω ευγενικά σε όλους.
Να κάνω ότι μπορώ για να δημιουργώ ευχάριστη ατμόσφαιρα.
Να μιλάω με ειλικρίνεια, καθαρά, σταράτα, αθόρυβα.
Να αγωνιστώ να ακούω περισσότερο και να μιλάω και να γράφω λιγότερο.
Να μην πω αυτή τη λέξη η λόγο, η να μην γράψω κάτι, γιατί ότι λέμε και γράφουμε δεν μπορούμε να το πάρουμε πίσω.
Να προσπαθώ να μιλάω και με τη σιωπή μου. Και όχι με τα γραπτά μου.
Να εκφράζομαι πάντοτε με γλυκύτητα, με μετριοφροσύνη, με σύνεση, με αγάπη.
Ποτέ με θυμό, με νεύρα, με φθόνο, με φιληδονία, με εξουσιαστικότητα, με αυτό δικαίωση.
Με το λόγο και την γραφή, άλλες φορές χτίζουμε γέφυρες, και άλλες φορές τις γκρεμίζουμε.
Να σκέφτεσαι με Αγάπη, να μιλάς με Αγάπη, να βλέπεις με Αγάπη, να αισθάνεσαι με Αγάπη, να ενεργείς με Αγάπη προς όλα όσα σε περιβάλλουν, σε οποιοδήποτε βασίλειο της δημιουργίας και αν ανήκουν.

Αγαπώ σημαίνει…


Στήν φαρέτρα τῶν πιστῶν νέων



Ἡ προσευχή


Προσευχή! Μοναδικό προνόμιο τοῦ ἀνθρώπου.
Νά συναντᾶ ἡ ματιά του τήν ματιά τοῦ Θεοῦ.
Προσευχή! Τό σκίρτημα τῆς ψυχῆς ἀπό
τό ἄγγιγμα τῆς πνοῆς Του.
Προσευχή! Ἕνα ξεδίψασμα, μιά εὐεργετική ξεκούρασις,
ἕνα δρόσισμα.
Προσευχή! Μετάγγισις δυνάμεων. Θώρακας τῆς ψυχῆς.
Τροφή τῆς ἀγάπης.
Ἐμπνευστής τῆς συγχωρητικότητος.
Πηγή τῆς εἰρήνης.
Φάρμακο τοῦ πόνου καί τῆς ὀδύνης.
Συντελεστής τῆς πνευματικῆς προκοπῆς.
Προσευχή! Τό ὅπλο τοῦ πιστοῦ νέου.

Χρυσοστομικά μαργαριτάρια


Αν θέλεις να αφήσεις πολύ πλούτο στα παιδιά σου, άφησέ τους στην πρόνοια του Θεού. Αυτός, όταν δει ότι Του δείχνεις τόση εμπιστοσύνη και τον αναγνωρίζεις συγκληρονόμο, πώς δεν θα τους εξασφαλίσει κάθε αγαθό;

Τά δομικά ὑλικά



Τά δομικά ὑλικά τοῦ σώματός μου εἶναι τό χῶμα καί τόν νερό. Ὁ πηλός.
Τό πιό πρόχειρο καί εὐτελές ὑλικό. Μέ αὐτό φτιάχνουν τά φθηνά καί εὔθραυστα πήλινα σκέυη. Μέ πηλό φτιάχνουν τίς πλίνθες καί μ’ αὐτές κτίζουν λασποκαλύβες, γιά νά γκρεμισθοῦν στό πρῶτο φύσημα τοῦ ἀνέμου· γιά νά σωριαστοῦν στήν πρώτη νεροποντή...
«Χοῦν ἀπό τῆς γῆς», λοιπόν, πῆρε ὁ Δημιουργός καί ἔπλασε τό σῶμα μου. Καί μέ κανένα τρόπο δέν μπορῶ νά ξεχάσω τήν εὐτελῆ αὐτή καταγωγή τοῦ ὑπαρξιακοῦ μου σπιτιοῦ. «Ἐγώ εἰμί γῆ καί σποδός» ἔλεγε πάντα ὁ Ἀβραάμ (Γεν. ιη΄ 27). Καί ὁ Ἰώβ, φιλοσοφώντας στίς ὧρες τῆς δυστυχίας του, μονολογοῦσε «Πηλόν μέ ἔπλασες» (ι΄ 8).
Ποιό νόημα ἔχει τό γεγονός, ὅτι τό ἀνθρώπινο σῶμα μου εἶναι φτιαγμένο ἀπό πηλό;
Μέ τήν εὐτελῆ καταγωγή τοῦ σώματος θέλησε ὁ Δημιουργός νά καταθέση σάν βασικό στοιχεῖο τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως τήν ταπείνωσι. Λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης: Εἰ οὐδέποτε χωρίζῃ τῆς γῆς, ἀλλά συμπεφυκώς (=συνυφασμένος) εἶ τῇ γῇ, βαδίζεις ἐπί τῆς γῆς; ἐπαναπαύῃ ἐπί τῆς γῆς; δικάζῃ ἐπί τῆς γῆς; ἐγγύς ἔχεις τό ὑπόμνημα τῆς σεαυτοῦ ταπεινώσεως... ἰδέ τήν γῆν καί ἐνθυμήσθητι... οἶδα τίς εἰμι καί πόθεν εἰμί» (εἰς τόν Ἄνθρωπον, ὁμ. Β΄). Καί ἄν κάποτε ὁ ἄνθρωπος θελήση νά λησμονήση τήν ἀλήθεια τῆς καταγωγῆς τοῦ σώματός του, τοῦ τήν ὑπενθυμίζει ἡ γύρω του πραγματικότης. Γιατί κάθε τόσο βλέπομε γύρω μας ἀναρίθμητα ἀνθρώπινα πήλινα σκεύη νά θρυμματίζωνται· ἀμέτρητες ἀνθρώπινες λασποκαλύβες νά ἐρειπώνωνται ἀπ’ τόν τυφώνα τοῦ θανάτου. Καί μαζί μέ τόν Δαβίδ ὁμολογοῦμε: «Χοῦς ἐσμέν... ὅτι πνεῦμα (=βίαιος ἄνεμος) διῆλθεν ἐν αὐτῷ (=τῷ ἀνθρώπῳ) καί οὐχ ὑπάρξει καί οὐκ ἐπιγνώσεται ἔτι τόν τόπον αὐτοῦ» (Ψαλμ. 102, 16). Ἡ σκόνη πού σηκώνεται κάθε φορά, καθώς φυσάει ὁ ἄνεμος εἶναι ὅ,τι ἀπομένει ἀπ’ τό δομικό ὑλικό τοῦ σώματός μου.
Μαζί ὅμως μέ τήν ταπείνωσι ἀνέμιξε ὁ Δημιουργός καί τήν μεγάλη τιμή. Λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης: «Ὅταν στοχασθῆς τό δομικό ὑλικό σου, τόν πηλό, θά πῆς: τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος; Ὅταν ὅμως σκεφθῆς ποιός ἦταν ὁ Δημιουργός σου θά πῆς: ὁ ἄνθρωπος εἶναι κάτι μεγάλο. Γιατί, ὡς πρός τήν ὕλη εἶναι ἕνα μηδέν· ὡς πρός τήν τιμή ὅμως εἶναι κάτι τό μεγαλειώδες» (εἰς Ἄνθρωπον, ὁμ. Β΄). Γι’ αὐτό τό πρόχειρο καί εὐτελές πήλινο σκεῦος τῆς ὑπάρξεώς μου πόση στοργή καί τί μεγάλο ἐνδιαφέρον ἔδειξε καί δείχνει ὁ Δημιουργός μου! «Καί διά ρημάτων καί διά πραγμάτων πλείονα πάντων τῶν ὁρωμένων τήν περί τόν ἄνθρωπον κηδεμονίαν δεικνύς» (Γρηγ. Νύσσης, περί Ἀνθρώπου γενέσεως, ὁμ. Α΄).
Ἔκπληκτος μπροστά στό θαῦμα αὐτό τῆς θεϊκῆς τιμῆς, ἀλλά καί συγκαταβάσεως ὁ Δαβίδ ἀπορεῖ: «Τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ (ὁ Θεός) ἤ υἱός ἀνθρώπου, ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν; ἡλάττωσας αὐτόν βραχύ τι παρ’ ἀγγέλους, δόξῃς καί τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν» (Ψαλμ. 8, 5-6). Σχολιάζοντας τό χωριό αὐτό ὁ Παπίνι γράφει, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι λίγο πιό κάτω ἀπ’ τούς ἀγγέλους καί λίγο πιό πάνω ἀπ’ τό μηδέν.
Καθώς κυττάζω γιά μιά ἀκόμη φορά τό πήλινο σῶμα μου, αὐθόρμητα ἀνεβαίνει στά χείλη μου ἡ ὁμολογία: «ἐγώ εἰμι γῆ καί σποδός». Εἶμαι ἔνα ἀδύνατο καί εὔθραυστο πλάσμα. Ἐμπρός στίς ἐκπληκτικές δυνάμεις τῶν στοιχείων καί τῶν ἄλλων δημιουργημάτων τοῦ ζωϊκοῦ βασιλείου εἶμαι ἕνα μηδέν. κατανοώντας ὅμως συγχρόνως τό μεγαλεῖο τοῦ Δημιουργοῦ μου, διακηρύττω: «Μέγα ἄνθρωπος»!



Ἀπό τό βιβλίο «Ἀνεβαίνοντας», τοῦ μητροπολίτου Ἀχελώου Εὐθυμίου Στύλιου.

Από τα πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο!


Το πιο ωραίο μέρος για κατάδυση


Επίσης εύκολη απόφαση. Ο μεγάλος κοραλλιογενής ύφαλος της Αυστραλίας δεν έχει αντίπαλο σε ομορφιά. Απλώνεται σε μήκος 2600 χιλιομέτρων στην ακτή του Κουίνσλαντ της Αυστραλίας και συναποτελείται από αρκετές χιλιάδες υφάλους και περίπου 900 νησιά. Ο ύφαλος αποτελεί καταφύγιο χιλιάδων ειδών. Θαλάσσιοι δράκοι (είδος ιππόκαμπου), κροκόδειλοι και 125 είδη καρχαρία ζουν εδώ.

Η αγαπη μεταμορφώνει την ερημιά σε παράδεισο και το τίποτα στο ΠΑΝ!!!


Ἡ ὑπομονή, ὁ σωματικός κόπος καί οἱ μετάνοιες

Η ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ 


1. Ὑπομονή

Ὁ Γέροντας Πορφύριος τόνιζε τήν σπουδαιότητα τῆς ὕπαρξης τῆς ὑπομονῆς προκειμένου νά θεραπευθεῖ ὁ ἄνθρωπος καί νά καρποφορήσει τήν σωτηρία. Ἡ ὑπομονή εἶναι ἀγάπη, ἀλλά καί θέμα πίστεως. Ἰδού ἀκριβῶς τά λόγια του:
«Εἶναι μεγάλο πράγμα, μεγάλη ἀρετή ἡ ὑπομονή. Ὁ Χριστός εἶπε: «Ἅμα δέν ἔχετε ὑπομονή, θά χάσετε τίς ψυχές σας· γιά νά τίς κερδίσετε, πρέπει νά ἔχετε ὑπομονή».(Πρβλ. Λουκ. 21,19). Ἡ ὑπομονή εἶναι ἀγάπη καί χωρίς ἀγάπη δέν μπορεῖς νά ἔχεις ὑπομονή. Εἶναι, ὅμως, καί θέμα πίστεως. Στήν πραγματικότητα, εἴμαστε ἄπιστοι, γιατί δέν ξέρομε πῶς τά φέρνει ὁ Θεός καί μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπ' τίς δυσκολίες καί τίς στενοχώριες».
Ὅλα πρέπει, σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρας, νά τά ἀντιμετωπίζομε μέ ὑπομονή καί ταπείνωση. Οἱ θλίψεις καί οἱ ἀντιδράσεις πού ἀντιμετωπίζουμε ἀπό τούς γύρω μας εἶναι ἡ γυμναστική τῆς ψυχῆς γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ὑπομονῆς. «Ὅλα (ἔλεγε ὁ Γέροντας), νά τ' ἀντιμετωπίζετε μέ ἀγάπη, μέ καλοσύνη, μέ πραότητα, μέ ὑπομονή καί μέ ταπείνωση. Νά εἶστε βράχοι.
Ὅλα νά ξεσπᾶνε πάνω σας καί σάν τά κύματα νά γυρίζουν πίσω· ἐσεῖς νά εἶστε ἀτάραχοι. Ἀλλά θά πεῖτε: «Ἔ, γίνεται αὐτό;». Ναί, μέ τήν χάρι τοῦ Θεοῦ γίνεται πάντοτε. Ἄν τά παίρνομε ἀνθρώπινα, δέν γίνεται. Ἀντί ὅμως, νά σᾶς ἐπηρεάζουν δυσμενῶς, μποροῦν ὅλα νά σᾶς κάνουνε καλό, νά σᾶς στερεώνουνε στήν ὑπομονή, στήν πίστη. Διότι γυμναστική εἶναι γιά μᾶς ὅλες οἱ ἀντιδράσεις τοῦ περιβάλλοντος καί οἱ δυσκολίες γύρω μας. Γυμνάζομε τόν ἑαυτό μας πάνω στήν ὑπομονή, στήν καρτερία». 

2. Σωματικός κόπος: Ἕνα σπουδαῖο πνευματικό ὅπλο.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κοπιάζει σωματικά ταπεινώνει τό σῶμα. Μαζί μέ τό σῶμα συνταπεινώνεται καί ἡ ψυχή, ἐπειδή αὐτά τά δύο εἶναι ἀλληλένδετα. Ἡ κατάσταση τοῦ σώματος διαμορφώνει καί τήν κατάσταση τῆς ψυχῆς. «Διαφορετικά αἰσθάνεται ὅποιος κάθεται σέ θρόνο καί διαφορετικά ὅποιος κάθεται στήν κοπριά». λέγει ὁ Ἀββᾶς Ἰωάννης τῆς Κλίμακος στήν «Κλίμακα». Ὁ σωματικός κόπος ἑπομένως εἶναι ἀγώνας πνευματικός. Ἔλεγε, ὁ πολύ κοπιάσας σωματικά Γέροντας: «Ἄν ζεῖτε μέσα στή θεία χάρι, δέν θά σᾶς προσβάλλει τό κακό. Ἄν δέν ζεῖτε τό θεῖον, θά σᾶς κυκλώσει τό κακό, θά σᾶς πιάσει ἡ νωθρότης καί θά παιδεύεσθε. Ἅμα βλέπετε νωθρότητα, ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι καλά στήν ψυχή. Ἐμεῖς πολλές φορές, ὅταν δοῦμε ἕναν ἄνθρωπο ἥσυχο, ἐχέμυθο, κάπως διακριτικό, λέμε: «Πολύ καλός ἄνθρωπος, ἅγιος ἄνθρωπος. Κι ὅμως, μπορεῖ νά εἶναι νωθρός. Οἱ νωθροί, οἱ ὀκνηροί καί οἱ τεμπέληδες δέν εἶναι ἐντάξει ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ. Ἡ τεμπελιά εἶναι πολύ κακό πράγμα. Ἡ νωθρότητα εἶναι ἀρρώστια, εἶναι ἁμαρτία. Ὁ Θεός δέν μᾶς θέλει νωθρούς. Ρέμπελα θά ζεῖτε; «Ἐξέχασα νά κάνω αὐτή τή δουλειά, παραδείγματος χάριν, νά κλείσω τήν πόρτα, ὅταν βγῆκα ἀπ΄ τό δωμάτιο». Τί θά πεῖ «ἐξέχασα»; Νά θυμηθεῖς! Νά προσέξεις! Ἐνῶ ἡ πολλή προσπάθεια, ἡ κίνηση, ὁ κόπος, ἡ δράση εἶναι ἀρετή. Ὁ σωματικός κόπος εἶναι ἀγώνας, ἀγώνας πνευματικός. Ὅσο ἀπερίσκεπτοι εἶστε, τόσο θά βασανίζεσθε.Ἀντίθετα, ὅσο εὐλαβεῖς καί προσεκτικοί, τόσο εὐτυχεῖς».

3. Μετάνοιες
Μέ τήν μετάνοιες, δίδασκε ὀ π. Πορφύριος, ἔρχεται μεγάλη εἰρήνη καί χαρά στήν ψυχή καθώς καί ὑγεία στό σῶμα. Διηγεῖται πνευματικό παιδί τοῦ Γέροντα: «Μία νέα ψηλή πήγαινε κάθε τόσο στό Γέροντα, νά τόν συμβουλευθεῖ... Ὅπως μᾶς ἔλεγε τῆς ἄρεσε ἡ γυμναστική ἄσκηση, πράγμα πού τήν ξεκούραζε, μετά ἀπό τό φόρτο τῶν μαθημάτων. Ὁ Γέροντας Πορφύριος... τῆς ὑπέδειξε ὅτι δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει καλύτερη ἄσκηση ἀπό τίς μετάνοιες τῶν χριστιανῶν, ὅταν μετά πού κάνουμε τό σταυρό μας γονατίζουμε κι ἀφοῦ ἀγγίσουμε μέ τό πρόσωπο τή γῆ, σηκωθοῦμε ὄρθιοι καί τό ἐπαναλάβουμε αὐτό καί πάλιν καί πάλιν, ἐνῶ ἐσωτερικά ἡ ψυχή ἀναστενάζει πρός τόν Θεό, προφέροντας τά λόγια τοῦ τελώνη, «ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ». Ἐπίσης λέγουμε κι ὅποια ἄλλη αὐτομεμψία θά μᾶς φώτιζε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Ἔτσι, τῆς ἔλεγε ὁ Γέροντας, θά μποροῦσε νά ἀντικαταστήσει ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ χρόνου, πού σπαταλοῦσε στίς γυμναστικές ἀσκήσεις, μέ τίς μετάνοιες. Μετά ἀπό τίς μετάνοιες ἔρχεται μεγάλη χαρά, ἀνακούφιση πολλή καί εἰρήνη στήν ψυχή, στό δέ σῶμα δέν παραμένει οὔτε τό τελευταῖο μέλος του νά μήν τεθεῖ σέ λειτουργία καί ἄσκηση. Ὁ Χριστός γιά νά τονίσει τή σημασία τῶν μετανοιῶν, ὁ ἴδιος, ὅπως διηγεῖται ὁ εὐαγγελιστής, ὅταν βρισκόταν μέσα στόν κῆπο τῆς Γεσθημανή, ἀποτραβήχτηκε ἀπό κοντά τους ὅσο νά ρίξει ἕνας μία πέτρα κι ἐκεῖ ἄρχισε νά κάνει μετάνοιες, πίπτοντας ἐπί τοῦ ἐδάφους κατ' ἐπανάληψη. Οἱ μετάνοιες κάνουν καί στό σῶμα τό ἀντίστοιχο φυσικό καλό, ὅπως καί στήν ψυχή. Γι' αὐτό οἱ ἀσκητές δέν παθαίνουν εὔκολα ἐμφράγματα, καρδιακά νοσήματα, ἐγκεφαλικά, γιατί οἱ ἀρτηρίες τους, τά διάφορα ἀγγεῖα διά τῶν μετανοιῶν,συντηροῦνται ἄριστα, τά λίπη διαλύονται, ἡ ψυχή κι αὐτή ἡρεμεῖ κι ἔτσι ὁ ἄνθρωπος, μετά ἀπό τίς ἀσκήσεις αὐτές, μποροῦμε νά ποῦμε, δέν διαφέρει ἀπό ἕνα αὐτόκίνητο, πού πέρασε ἀπό τό συνεργεῖο, κι ἔκανε ἕνα καλό σέρβις. Οἱ μετάνοιες δέν εἶναι ἀνθρώπινη, ἀλλά θεία ἀποκάλυψη, κι εἶναι δυστυχής ὅποιος ἄνθρωπος δέν ἔχει ἀνακαλύψει τό μυστήριο πού τίς περικλείει. Οἱ δέ πολυπράγμονες, ὅταν τή νύκτα πρίν κοιμηθοῦν, κάνουν τίς καθιερωμένες μετάνοιες, κι ἀπό τίς καθημερινές σκέψεις θά ξεφύγουν καί θά εἰρηνεύσουν, γιά νά ἔρθει γρήγορα κι ὁ ὕπνος». (Στό βιβλίο Ὁ Γέρων Πορφύριος, Ἔκδ. Ἀπ. Βαρνάβας. Ἀθήνα σελ. 14). 


Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης 


Ἀπόσπασμα ἀπό τή μελέτη: Ἡ ἀνθρωπολογία τοῦ Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Ἁγιορείτου.
Πηγή εἰκόνας: Ἱ. Ἡσ. Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς, Ἅγ. Βασίλειος Λαγκαδᾶ.

Χασμουρητό, ο «θερμοστάτης» του οργανισμού



Το χασμουρητό δεν αποτελεί μόνο σημάδι κούρασης ή βαρεμάρας. Λειτουργεί ουσιαστικώς ως ο «θερμοστάτης» του οργανισμού μας, ο μηχανισμός που χρησιμοποιεί το σώμα μας για να κρατά… δροσερό τον εγκέφαλό μας.

Και αυτό διότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, όπως ακριβώς και οι υπολογιστές, δεν επεξεργάζεται εξίσου αποτελεσματικά τις πληροφορίες όταν υπερθερμαίνεται. Ετσι, όταν το κεφάλι μας αρχίζει να ανεβάζει θερμοκρασία το χασμουρητό δρα ως φυσικός… ανεμιστήρας επιτρέποντας στον δροσερό αέρα να φτάσει στον εγκέφαλο και να επαναφέρει σε φυσιολογικά επίπεδα τη θερμοκρασία του.

Κρύο… χασμουρητό
Μελέτη που διεξήγαγαν ειδικοί του Πανεπιστημίου Πρίνστον σε 160 άτομα στην Αριζόνα έδειξε ότι οι εθελοντές χασμουριούνταν τουλάχιστον διπλάσιες φορές τον χειμώνα σε σύγκριση με το καλοκαίρι – και αυτό διότι τον χειμώνα η θερμοκρασία του σώματός τους ήταν υψηλότερη από τον αέρα γύρω τους. Συγκεκριμένα οι επιστήμονες χώρισαν τους 160 εθελοντές σε δύο ισάριθμες ομάδες. Παρακολούθησαν πόσο συχνά η πρώτη ομάδα των 80 ατόμων χασμουριόταν όταν έβλεπε εικόνες άλλων ατόμων να χασμουριούνται κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Η δεύτερη ομάδα υποβλήθηκε στην ίδια ακριβώς άσκηση αλλά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Θέμα εξωτερικής θερμοκρασίας



Όπως προέκυψε τον χειμώνα όταν η εξωτερική θερμοκρασία ήταν 21 βαθμοί κατά μέσο όρο, το 45% των εθελοντών αποκρίθηκε με χασμουρητό στις εικόνες που έδειχναν χασμουρητό. Ωστόσο το καλοκαίρι, οπότε η εξωτερική θερμοκρασία ήταν ανώτερη από τους περίπου 37 βαθμούς Κελσίου του ανθρώπινου σώματος, ποσοστό μικρότερο του 25% των εθελοντών αποκρίθηκε με χασμουρητό. Το καλοκαίρι δεν υπάρχει ιδιαίτερο όφελος από το χασμουρητό αφού ο αέρας που εισπνέουμε είναι πιο ζεστός από τον οργανισμό μας, σημειώνουν οι ερευνητές.

Η θερμοκρασία του εγκεφάλου επηρεάζεται από την ποσότητα της πληροφορίας που πρέπει να επεξεργαστεί ο βιοχημικός «υπολογιστής» μας, τη θερμοκρασία του αίματος καθώς και από τον ρυθμό με τον οποίον το αίμα ρέει στον εγκέφαλο. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης δρα Αντριου Γκάλαπ, η υπερθέρμανση του εγκεφάλου μπορεί να προκαλέσει αίσθημα υπνηλίας, γεγονός που εξηγεί για ποιον λόγο χασμουριόμαστε όταν νυστάζουμε.«Όταν η θερμοκρασία του σώματος είναι υψηλότερη, αυξάνονται οι πιθανότητες να αισθανόμαστε κούραση. Τη νύχτα, λίγο προτού κοιμηθούμε η θερμοκρασία του οργανισμού βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της».


Ω-3 για «νεανική» καρδιά…


Η παιδική ηλικία και η εφηβεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την περίοδο της ζωής του ανθρώπου που «σφύζει από … υγεία και ζωή». Κι όμως, στις μέρες μας, η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας και οι μη ισορροπημένες διατροφικές συνήθειες, όπως η αυξημένη κατανάλωση «κακών» λιπαρών (κορεσμένων και τρανς) και θερμίδων, στα παιδιά σχετίζονται με υπέρμετρη αύξηση του βάρους κατά την εφηβεία αλλά και την εμφάνιση χρόνιων ασθενειών όπως τα καρδιαγγειακά, η υπέρταση και ο διαβήτης τύπου 2 στη νεαρή ενήλικη ζωή.
Με άλλα λόγια, η υγεία της καρδιάς δεν αφορά, πλέον μόνο τους άνδρες άνω των 45 και τις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση αλλά διαμορφώνεται από πολύ νωρίς… από την παιδική ακόμη ηλικία.
Η αξία των ω3 λιπαρών οξέων στην καλή υγεία της καρδιάς είναι ευρέως γνωστή για τους ενήλικες, μία νέα μελέτη, ωστόσο, έρχεται να αναδείξει τη σημασία τους και για τους εφήβους. Σύμφωνα με πρόσφατα ευρήματα του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης και του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Δανίας, η ημερήσια πρόσληψη συμπληρωμάτων ω-3 λιπαρών οξέων EPA (εικοσοπεντανοϊκό οξύ) και DHA (δοκοσοεξαενοϊκό οξύ) μπορεί να βελτιώσει τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης σε ελαφρώς υπέρβαρα έφηβα αγόρια.
Στη μελέτη που πραγματοποιήθηκε συμμετείχαν 78 ελαφρώς υπέρβαρα αγόρια ηλικίας από 13 έως 15 ετών, τα οποία χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες. Η πρώτη ομάδα κατανάλωνε καθημερινά ψωμί εμπλουτισμένο ω3 λιπαρά οξέα, ενώ η δεύτερη ψωμί εμπλουτισμένο με κάποιο φυτικό έλαιο, για χρονικό διάστημα 16 εβδομάδων.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, τα άτομα που κατανάλωναν ψωμί εμπλουτισμένο με ω3 λιπαρά οξέα εμφάνισαν χαμηλότερη συστολική αρτηριακή πίεση κατά 3,8 mmHg και διαστολική αρτηριακή πίεση κατά 2,6 mmHg, σε σχέση με τα αγόρια που κατανάλωναν ψωμί εμπλουτισμένο με φυτικά έλαια.
Οι ερευνητές, στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Pediatrics αναφέρουν, «Τα παιδιά και οι έφηβοι με υψηλή αρτηριακή πίεση είναι πιθανότερο να πάσχουν από υπέρταση μελλοντικά και στην ενήλικη ζωή ενώ φαίνεται πως η μείωση της αρτηριακής πίεσης κατά 3 mmHg αντιστοιχεί σε περισσότερο από 15% μείωση του κινδύνου για εγκεφαλικό επεισόδιο σε ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού των ενηλίκων».

Πηγή: nutrimed.gr

Γιά τόν Κυβερνήτη ὁ θῶκος ἦταν πρόσκλησις γιά θυσίες. Δέν ἤθελε νά ὑπάρχη ἀπόστασις καί διαφορά στόν τρόπο πού ζοῦσε ὁ ἴδιος ἀπό αὐτόν πού ζοῦσε ὁ λαός του.



Διάβασα κάπου:
­Εἰς τά 1828 ἐπῆγε ὁ Γ. Μαυρομιχάλης νά χαιρετήση τόν Ἰωάννη Καποδίστρια. Ἐφόρεσε τήν πιό ἀκριβή του φορεσιά, πού ἦταν ὅλο χρυσάφι.  Κυριολεκτικῶς, ἔλαμπε ἡ ἐμφάνισίς του.
Ὁ Κυβερνήτης τόν δέχθηκε ὡσάν πατέρας. Τοῦ εἶπε, ὅμως, κάποια στιγμή:
– ­Δέν σᾶς ἐπαινῶ γιά τά φορέματά σας. Τώρα εἶναι καιρός πού πρέπει νά φοροῦμε ζώνη δερμάτινη...
Καί τοὔδωσε καί ἄλλες πολλές καί σοφές συμβουλές.
Ὁ ἐπισκέπτης βγαίνοντας εἶπε εἰς ἕνα φίλο του:
– Σήμερα ὁ Κυβερνήτης μ’ ἔκανε νά ντραπῶ.

Καί σκέφθηκα:

Τ­ήν πρότασι πού εἶπε ὁ Μαυρομιχάλης «Ὁ Κυβερνήτης μ᾽ ἔκανε νά ντραπῶ». Μ᾽ ἔκανε νά ντραπῶ, γιατί καθρεφτίσθηκα στήν ζωή του. Ἦταν τόσο λιτή ἡ ζωή του! Ἦταν ταυτισμένη μέ τίς κακουχίες, τίς φτώχιες, τίς στερήσεις, τίς ταλαιπωρίες ἑνός λαοῦ καθῃμαγμένου, τόν ὁποῖο κυβερνοῦσε. 
Γιά τόν Κυβερνήτη ὁ θῶκος ἦταν πρόσκλησις γιά θυσίες. Δέν ἤθελε νά  ὑπάρχη ἀπόστασις καί διαφορά στόν τρόπο πού ζοῦσε ὁ ἴδιος ἀπό αὐτόν πού ζοῦσε ὁ λαός του.
Ὁ θρόνος του ἦταν προσφορά. Ὁ θρόνος του ἦταν ἀγωνίες. Ὁ θρόνος του ἦταν ἀγρυπνίες. Ὁ θρόνος του ἦταν ἀγῶνες. Ὁ θρόνος ἦταν ἀπογοήτευσις. Ὁ θρόνος του ἦταν μοναξιά, ἦταν σταυρός. Ὁ θρόνος του ἦταν μέριμνες, ἦταν ἀνιδιοτέλεια, ἦταν θυσίες.
Δέν ζήτησε τόν θρόνο. Ὅταν, ὅμως, κάθησε σ’ αὐτόν, τόν ἐλάμπρυνε, γιατί τούς ἀγκάλιασε ὅ­λους. Γιά τόν Καποδίστρια δέν ὑπῆρχαν οἱ «ἡμέτεροι», ὑπῆρχε τό συμφέρον τοῦ ἔθνους. 
«Μ᾽ ἔκανε νά ντραπῶ», γιατί ἡ εἰλικρίνεια τῆς παρατηρήσεώς του ἦταν πόνος, ἦταν καϋμός. Δέν εἶχε πρόθεσι νά μέ ἐξευτελίση γιά τήν ματαιοδοξία μου. Δέν εἶχε σκοπό καί διάθεσι νά μέ προσβάλη γιά τήν ἐπιπολαιότητά μου. Ἦταν συμβουλή ἀγάπης, ἦταν ὑπόδειξι πατρική, πού ἀπέβλεπε στήν βελτίωσί μου.

Τόν ὠνόμασαν «ἅγιο τῶν πολιτικῶν» γιά τήν καθαρότητά του, γιά τήν ἀνιδιοτέλειά του, γιά τήν θυσία του. Τάχα ἀποτελεῖ τό πέρασμά του ἀπό τήν ἱστορία μας, σέ μιά τόσο δύσκολη γά τήν πατρίδα μας καμπή, κόλαφο μόνο γιά τούς πολιτικούς μας, τούς ἐπιόρκους καί ἅρπαγες;
Μήπως μιά τέτοια βιοτή ἀποτελεῖ, πρέπει ν’ ἀποτελῆ σιωπηλή παραίνεσι καί γιά  ὅλους μας, τόν καθένα στό δικό του μετερίζι; 
Μήπως κάποιες κρίσεις -ὅποιας μορφῆς- πρέπει νά τροφοδοτοῦν τήν ἀνθρωπιά μας, τήν ἀλληλεγγύη μας, τήν διάθεσι προσφορᾶς καί θυσίας; Μήπως δέν θά πρέπει νά ὑπάρχη χτυπητή καί ἔντονη διαφορά στόν τρόπο ζωῆς μας ἀπό τούς συνανθρώπους μας τούς ἔχοντες ἀνάγκες; 
Ὁ Γ. Μαυρομιχάλης ὡμολόγησε πώς ντράπηκε, ἀπό τά λόγια, ἀπό τό παράδειγμα τοῦ Κυβερνήτη.
Μήπως λίγη ντροπή θά ἦταν ἀπαρχή ἀνανήψεως καί μετανοίας, μεταποιήσεως καί ἀναγεννήσεως;
Μήπως;

Πηγή: Περιοδικό «ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ», τεῦχος 457, Μάρτιος 2011.


Κατά συνείδηση



Ας φροντίσουμε, αδελφοί μου, να φυλάμε τη συνείδησή μας, όσο ακόμα βρισκόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο, χωρίς να την προκαλούμε να μας ελέγξει για κάποιο πράγμα, χωρίς να την καταπατούμε σε τίποτα απολύτως ούτε και στο ελάχιστο. Γιατί ξέρετε καλά ότι από τα μικρά αυτά και ασήμαντα, όπως λένε, φτάνουμε να καταφρονούμε και τα μεγάλα. Γιατί όταν αρχίσει κανείς να λέει: «Τι σημασία έχει, αν πω αυτό το λόγο; Τι σημασία έχει αν φάω λιγάκι; Τι σημασία έχει αν δώσω προσοχή σ’ αυτό εδώ το πράγμα;», από το «τι σημασία έχει αυτό και τι σημασία έχει εκείνο», αποκτάει κανείς κακή και διεστραμμένη διάθεση και αρχίζει να καταφρονεί και τα μεγάλα και βαρύτερα, και να καταπατεί την ίδια τη συνείδησή του. Και έτσι προχωρώντας σιγά-σιγά κινδυνεύει να πέσει και σε τέλεια αναισθησία… Ας φροντίσουμε τα ελαφρά, όσο ακόμη είναι ελαφρά, για να μη γίνουν βαριά…Η προσπάθειά μας για να φυλάξουμε τη συνείδησή μας άγρυπνη και να συμμορφωνόμαστε με τις υποδείξεις της, παίρνει πολλές και ποικίλες μορφές. Γιατί πρέπει να ενεργεί κανείς «κατά συνείδηση» και προς το Θεό και προς τον πλησίον και προς τα πράγματα…
Προς μεν το Θεό, για να μην καταφρονεί τις εντολές Του, και όταν δεν τον βλέπει άνθρωπος και όταν κανείς δεν απαιτεί τίποτα απ’ αυτόν…
Η τήρηση της συνειδήσεως προς τον πλησίον είναι να μην κάνει τίποτα απολύτως που καταλαβαίνει ότι θλίβει ή πληγώνει τον πλησίον, είτε με έργο, είτε με λόγο, είτε με κάποια κίνηση είτε μ’ ένα βλέμμα…
Να ενεργεί κανείς «κατά συνείδηση» προς τα υλικά πράγματα σημαίνει να μην κάνει κατάχρηση κανενός πράγματος, να μην αφήνει κάτι να καταστραφεί ή να πεταχτεί. Αλλά και αν ακόμα δει κάτι πεταμένο, να μην το αγνοήσεις έστω και αν είναι ασήμαντο, αλλά να το μαζέψει και να το βάλει στη θέση του.

Αββά Δωροθέου, Έργα Ασκητικά, εκδ. «Ετοιμασία», Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου, Καρέας.