Ο φαλακρός καβαλάρης

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ


Ένας φαλακρός φόρεσε ξένα μαλλιά και ανέβηκε καβάλα σε ένα άλογο. Κάποια στιγμή φύσηξε αέρας και πήρε από τον καβαλάρη όλα τα μαλλιά του. Έτσι, όσοι είδαν το περιστατικό γέλασαν δυνατά. Ο φαλακρός έκοψε το δρόμο και τους είπε: «Τι το παράξενο να φεύγουν από εμένα τρίχες που δεν είναι δικές μου, αφού κι εκείνον που τις είχε, που είχαν γεννηθεί μαζί του, τον απαρνήθηκαν;».

Ο μύθος θέλει να μας διδάξει δύο πράγματα. 
Πρώτον,  κανείς δεν πρέπει να λυπάται για ένα ατύχημα που τον βρίσκει και δεύτερον κάτι που δεν έχει κανείς από γεννησιμιού του, δεν είναι σταθερό. 
Ας μην ξεχνάμε: γυμνοί ήρθαμε και γυμνοί θα φύγουμε.






Ο τζίτζικας και τα μυρμήγκια

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ


Ήταν χειμώνας και τα μυρμήγκια στέγνωναν το σιτάρι τους που είχε βραχεί. Ένας τζίτζικας πεινασμένος τους ζητούσε φαΐ. Τότε, τα μυρμήγκια τον ρώτησαν: «Γιατί το καλοκαίρι δε μάζευες κι εσύ τρόφιμα;» «Δεν είχα καιρό για τέτοια, γιατί τραγουδούσα μελωδικά», απάντησε ο τζίτζικας.  Μόλις το άκουσαν αυτό τα μυρμήγκια γέλασαν πάρα πολύ και του είπαν: «Αφού το καλοκαίρι τραγουδούσες, τώρα που είναι χειμώνας… χόρευε.»

Ο μύθος θέλει να μας διδάξει πως δεν πρέπει να είμαστε αμελείς για τίποτα, ακόμα κι αν κάτι μας φαίνεται ασήμαντο, γιατί κάποτε θα έρθει ο καιρός που θα στεναχωρηθούμε και θα κινδυνέψουμε εξαιτίας της αμέλειας μας.