Ἀληθῶς Ἀνέστη! ἄγγιγμα ζωῆς

Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν

θανάτῳ θάνατον πατήσας

καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι

ζωὴν χαρισάμενος.

Τό «Χριστός Ἀνέστη» εἶναι γιά ὅλους μας ἕνα μήνυμα χαρᾶς, ἕνα μήνυμα αἰσιοδοξίας, ἕνα μήνυμα συγγνώμης, ἕνα μήνυμα ἐλπίδος, ἕνα μήνυμα ἀγάπης. Μέσα σ’ αὐτό τό μεγαλεῖο κρύβεται καί ἡ θεϊκή ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ πού δέν ἔρ­χεται ὡς ἐκδικητής, ὡς τιμωρός, ὡς εἰσαγγελέας «ἵνα κρίνῃ τόν κόσμον», ἀλλά ἔρχεται ὡς Σωτήρας καί Λυτρωτής, νά μᾶς ἐλευθερώση ἀπό τό κράτος τοῦ θανάτου, ἀπό τά δεσμά τοῦ Ἅδου, ἀπό τά καταγώγια τῆς ἁμαρτίας, ὥστε νά πολιτευώμεθα θεαρέστως, σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, μέσα στό φῶς τοῦ Χριστοῦ, μέσα στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Καί μέ τήν χάρι καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ νά περιπατοῦμε στήν ζωή καί ποτέ νά μήν λυγίζουμε, γιατί ἐμεῖς ἔχουμε ἐλπίδα, ἔχουμε δύναμι, ἔχουμε Θεό, ἔχουμε οὐρανό καί δέν ἔχουμε τίποτε νά φοβηθοῦμε ἀπό ὅσα συμβαίνουν ἐδῶ κάτω στήν γῆ.

«Χριστός Ἀνέστη» καί ὁ Κύριος μεθ’ ἡμῶν πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν. Ἀμήν.

(†) Ἀρχιμ. Θεοφίλου Ζησοπούλου

Πρέπει να προσευχόμαστε πολύ για να…

Θα πάρω μια ανηφοριά

Το ποίημα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη αποτελεί το τελευταίο, αποχαιρετιστήριο γράμμα που άφησε στους συμμαθητές του φεύγοντας για να πάει αντάρτης στα βουνά:

Παλιοί συμμαθηταί,

Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.

Στίχοι: Ευαγόρας Παλληκαρίδης 

Ερμηνεία: πρωτοψάλτης Θεόδωρος Βασιλικός.

Τέλεια ὑπομονή

Ἡ δέ ὑπομονή ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καί ὁλόκληροι, ἐν μηδενί λειπόμενοι. (Ἰακ. α΄ 4)

Ἡ δέ ὑπομονή αὐτή ἄς εἶναι ἀκλόνητος καί ἔτσι ἄς παράγη πλήρη τόν καρπό τῆς τελειοποιήσεώς σας, διά νά εἶσθε τέλειοι καί ὁλόκληροι, ὥστε νά μή σᾶς λείπη τίποτε.

* * *

Ἡ δοκιμασία καί ἡ θλῖψις, ὁ πειρασμός καί οἱ στενοχώριες, τά βάσανα καί οἱ ἀποτυχίες, οἱ ἀρρώστιες καί οἱ θάνατοι, θέτουν, πολλές φορές, σέ μιά δεινή κρίσι τήν πίστι τοῦ χριστιανοῦ. Μέ ἄλλα λόγια, ὅταν ἔρχωνται οἱ δοκιμασίες καί ἡ μία θλῖψις διαδέχεται τήν ἄλλη καί ἡ ψυχή γεύεται ἀπό τό πικρό ποτήρι τοῦ πόνου, οἱ σχέσεις τοῦ πιστοῦ μέ τόν Θεό περνοῦν σέ μιά ἐπικίνδυνη φάσι, πού, πολλές φορές, καταλήγουν καί σέ μιά διακοπή σχέσεων. Ὁ πιστός γνωρίζει ὅτι οἱ θλίψεις καί οἱ δοκιμασίες εἶναι σταλμένες ἀπό τόν Κύριο καί γι’ αὐτόν τό λόγο δέν δυσανασχετεῖ. Ὅλα ὁ Θεός τά ἐπιτρέπει. Ὅλα ὁ Θεός τά στέλνει, καί τά χαρούμενα, καί τά θλιβερά. Καί τά δυσάρεστα, καί τά εὐχάριστα. Ὅλα εἶναι ἀπό τόν Θεό δοσμένα.

Ἐλπίδα καί στήριγμά μας ὁ Κύριος

9 Ἀπόστητε ἀπ’ ἐμοῦ πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν, ὅτι εἰσήκουσε Κύριος τῆς φωνῆς τοῦ κλαυθμοῦ μου· 10 ἤκουσε Κύριος τῆς δεήσεώς μου, Κύριος τὴν προσευχήν μου προσεδέξατο. 11 αἰσχυνθείησαν καὶ ταραχθείησαν σφόδρα πάντες οἱ ἐχθροί μου, ἀποστραφείησαν καὶ καταισχυνθείησαν σφόδρα διὰ τάχους.

9 Φύγετε μακρυά μου ὅλοι οἱ ἐργάτες τῆς παρανομίας, διότι ὁ Κύριός μου ἄκουσε μέ εὐμένεια τήν φωνή πού μέ δάκρυα πολλά τοῦ ἀπηύθυνα· 10 Ἄκουσε ὁ Κύριος τήν προσευχή μου καί ἔκαμε δεκτή τήν αἴτησί μου. 11 Ἄς νοιώσουν ἐσωτερικά ντροπή καί ἐξωτερικά ἄς ἀναστατωθοῦν καί ἄς τραποῦν πανικόβλητοι σέ φυγή ὅλοι οἱ ἐχθροί μου. Καί ἔτσι, ἄς ὑποχωρήσουν νικημένοι καί ἄς καταντροπιασθοῦν γρήγορα καί ἀμέσως τώρα.

Ἡ γιορτή τῶν Θεοφανείων...

Σήμερα, ἀδελφοί μου, γιορτή τῶν Θεοφανείων, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δίνεται σέ ὅλους μας διά μέσου τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν ὑδάτων. Ὁ Κύριός μας στόν Ἰορδάνη ἁγίασε τά ὕδατα· τά πικρά τά ἔκανε γλυκά, τά θολά τά ἔκανε καθαρά, τά ἀνθρώπινα τά ἔκανε θεϊκά. Ἀπό σήμερα καί πέρα ἀνοίγονται καί γιά μᾶς οἱ οὐρανοί. Ἀπό σήμερα καί πέρα ἐλευθερώνεται ἡ ἀνθρώπινη φύσις, ἐλευθερώνεται ἀπό τά πονηρά πνεύματα, φρουρεῖται ἀπό τούς ἀγγέλους καί θωρακίζεται ἀπό τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος εἶναι ταπεινός, αὐτός καί ἑλκύει καί μαγνητίζει τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ· «ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι Χάριν»...

                                                                                                              Ἀρχιμ. π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΑΔΕΡΦΙΑ

Τον πύργο χτίζουμε όλοι αντάμα

και στο Χριστό κάνουμε τάμα

κανένας μας να μη σταθή,

ώσπου η δουλειά μας να τελειώση,

στο βράχο ο πύργος να ριζώση,

κι ίσα με τ’ άστρα να υψωθή!

Κάλαντα Πρωτοχρονιάς στη Χίο

Καλησπερίζω φέρνοντας αγέρα μυρωμένο

απ' τ' αφρισμένα κύματα χιλιοτραγουδισμένο.

Πίστη. Ἡ μυστική ἐξάρτηση τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό

Ὅπως ἡ μαγνητική βελόνα στρέφεται πάντοτε πρός τόν βορρᾶ, καί ὅπως τό ἄνθος ἥλιος στρέφεται πάντοτε πρός τόν ἥλιο, ἔτσι ἀκριβῶς καί ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου στρέφεται πάντοτε πρός τόν Θεό. Καί ἡ μυστική αὐτή σχέσις, ἡ μυστική αὐτή ἐπικοινωνία, ἡ μυστική αὐτή ἐξάρτησις τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό, τοῦ δημιουργήματος ἀπό τόν Δημιουργό, εἶναι καί λέγεται πίστις.

† Ἀρχιμ. Θεόφιλος Ζησόπουλος

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!!

Γιατί ἦλθε ὁ Χριστός;

† Ἀρχιμ. Θεοφίλου Ζησοπούλου

Χριστούγεννα!

Eἰκοσιένα αἰῶνες τώρα, ἡ ἀνθρωπότης ἑορτάζει κάθε χρόνο τό μοναδικό ἐκεῖνο γεγονός, πού στάθηκε σταθμός καί ὁρόσημο στήν ἱστορία της κι ἔτεμε τήν πορεία της σέ πρό Χριστοῦ καί μετά Χριστόν ἐποχή· τήν ἐναθρώπησι τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἀσύλληπτο, βεβαίως, καί ἀκατανόητο τό μυστήριο γιά τήν κοινή λογική τοῦ ἀνθρώπου.

Χαρούμενα και Ευλογημένα Χριστούγεννα!

ΓΥΡΙΣΤΕ ΠΙΣΩ!

...Ἄνθρωποι, πού ψάχνετε τήν χαρά καί τήν εἰρήνη μακρυά ἀπ’ τόν Θεό, πήρατε λάθος δρόμο. Γυρίστε πίσω καί ἐλᾶτε μαζί νά πᾶμε στό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ.
Ἄνθρωποι, πού ψάχνετε τήν χαρά καί τήν εἰρήνη στίς ἀπολαύσεις τῆς ζωῆς, γυρίστε πίσω, τό ποτήρι τῆς ἡδονῆς δέν δίνει χαρά. Οἱ ἄνομες ἀπολαύσεις δέν δίδουν εἰρήνη. Γυρίστε πίσω, πήρατε λανθασμένο δρόμο. Ἐλᾶτε ὅλοι μαζί νά πορευθοῦμε μέ τούς ποιμένες καί νά προσκυνήσουμε τόν ἄρχοντα τῆς εἰρήνης τόν Χριστό...

† Αρχιμ. Θεόφιλος Ζησόπουλος

O Θεός αγάπη εστί...

Γίνετε...

Η προσευχή...

Να βρίσκεις κάποια ώρα που έχει ησυχία 

και να προσεύχεσαι...

Η προσευχή είναι γλυκό πράγμα!

Όσιος Πορφύριος

Αγάπα για να ζήσεις και...

                                     Επιμέλεια: Κατηχητικό Σχολείο Αριδαίας

Δεν γνωρίζουμε...

Γίνε η λίμνη...

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας σοφός γέροντας δάσκαλος. Είχε βαρεθεί να ακούει τον μαθητή του να παραπονιέται συνεχώς έτσι μια μέρα αποφάσισε να τον στείλει να του φέρει λίγο αλάτι.

Όταν εκείνος γύρισε πίσω, ο δάσκαλός του είπε να ρίξει μια γερή δόση σε ένα ποτήρι και μετά να το πιει.

Τι γεύση έχει;» ρώτησε ο δάσκαλος.

Το μενταγιόν - Μια ιστορία του 1940

Σβησμένα βογγητά ἔκαναν τόν Κυριάκο νά κόψει τό γρήγορο περπάτημά του. Κατέβασε ἀπότομα τό ὅπλο του ἀπ᾽ τόν ὦμο καί πῆρε θέση μάχης. Προχωροῦσε σάν τό λαγωνικό. Κάτω ἀπό τίς βαριέςἀρβύλες του σακατεύονταν πουρναρόκλαδα καί τσαλιά[1]. Κατέβαινε προσεκτικά τήν ἀπότομη πλαγιά ἀνοίγοντας δρόμο μέ τήν ξιφολόγχη του. Τά βογγητά δυνάμωναν˙ σημάδι πώς πλησίαζε σ᾽ἄνθρωπο. Ἔριξε ἕνα γύρω τή ματιά ἐρευνητικά κι ἄγρια. Τούτη τήν ὥρα τοῦ δειλινοῦ δύσκολα ξεχώριζε τίς σκιές ἀπό τά πράγματα. Προχωροῦσε περισσότερο μέ τήν ἀκοή παρά μέ τήν ὅραση.