ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΑΔΕΡΦΙΑ


Τον πύργο χτίζουμε όλοι αντάμα
και στο Χριστό κάνουμε τάμα
κανένας μας να μη σταθή,
ώσπου η δουλειά μας να τελειώση,
στο βράχο ο πύργος να ριζώση,
κι ίσα με τ’ άστρα να υψωθή!

Άλλοι αγκωνάρια πελεκάνε,
κι άλλοι τ’ ασβέστι κουβαλάνε
και φτιάχνουνε πηλό απ’ τη γη.
Καθείς τον κόπο του θα βάλη,
κι είναι μικροί κι είναι μεγάλοι
κι άλλοι μαστόροι, άλλοι υπουργοί.

Χιλιάδες γύρω μας χαζεύουν,
άλλοι γελούν κι άλλοι παινεύουν,
- είμαστε φρόνιμοι ή τρελοί;
Αν σταματήσουμε κι αν πούμε:
δε θέλουμε άλλο ή δεν μπορούμε,
αλί σ’ εμάς και τρισαλί!

Δε ζουμ’ εμείς μέσα στο ψέμα
και στην απάτη των ονείρων.
Μέσα μας τρέχει ηρώων αίμα,
είμαστε απόγονοι μαρτύρων!
Μέσα στους τάφους των ανθίζει
η πίστη αυτή που μας φλογίζει.

Λαμπάδες στο Χριστό οι ζωές τους.
Γύρω μας σύννεφο οι ψυχές τους.
Κι έτσι απαλά που μας αγγίζουν,
το θείο παλμό τους μεταγγίζουν
ως μέσα στα κατάβαθά μας
και φλόγα ανάβουν στην καρδιά μας.

Χτίστες κι εμείς καθώς εκείνοι,
θέμε τον κόσμο νέος να γίνη.
Κι όλο πασχίζουμε ν΄ ανοίξουν
καινούργιου δρόμοι στον καιρό μας.
Οι άπιστοι τα δόντια τους ας τρίξουν:
Ειν’ ο Χριστός μας στο πλευρό μας!

Παιδιά! Ο Χριστός είναι μαζί μας
και χτίζει πάντα και θα χτίζη.
Εκείνος είναι που γεμίζει
χαρά και φως την ύπαρξή μας
και πλούσια δύναμη μας δίνει,
ώσπου ο σκοπός έργο να γίνη.

Τον πύργο χτίζουμε όλοι αντάμα,
κουράγια, αδέλφια, για το τάμα
πούχομε κάμει στο Χριστό.
Όλοι με κέφια ας εργαστούμε
και με χαρά ας αγωνιστούμε,
για να το κάνουμε σωστό.



ΑΠΑΝΤΑ Γ.ΒΕΡΙΤΗ