1η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ἀρχή τῆς Ἰνδίκτου

Σεπτέμβριος. Τό καλοκαίρι πέρασε. Τέρμα στίς διακοπές. Τέρμα στήν ἀνάπαυση. Τό ἡμερολόγιό μας δείχνει 1 Σεπτεμβρίου. Εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους.

Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, μέ τήν νέα ἐκκλησιαστική χρονιά ὀφείλουμε νά συνειδητοποιήσουμε τό χρέος μας ὡς παιδιά τῆς Ἐκκλησίας καί ὡς ζωντανά μέλη τοῦ μυστικοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

Τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα πρέπει νά ἐκφράζεται στήν καθημερινή μας ζωή καί νά εἶναι ἀκμαῖο καί ἰσχυρό, ὥστε νά διαποτίζει κάθε μας ἀπόφαση καί ἐνέργεια διότι μόνο ἔτσι μεταβάλλεται σέ πράξη καί ζωή.

Ἡ Ἐκκλησία μας χρειάζεται ὄχι ἁπλούς πιστούς πού τηροῦν κάποιες τυπικές λατρευτικές ἐκδηλώσεις, ἀλλά χριστιανούς μέ ὑψηλό καί ἀκμαῖο ἐκκλησιαστικό φρόνημα, πού νά βιώνουν τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου μέσα στήν λατρευτική καί μυστηριακή ζωή πού ἡ Ἐκκλησία μᾶς παρέχει.

Εὐλογημένη ἐκκλησιαστική χρονιά!

Ο Θεός στη ζωή μας

Χαμόγελο

"Η χαρά των παιδιών" Μαθήτριες Λυκείου-Φοιτήτριες

Στιγμιότυπα από την παραμονή των κοριτσιών του Λυκείου στην Κατασκήνωση "Η χαρά των παιδιών" της Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητος ΛΥΔΙΑ στην Ασπροβάλτα Θεσσαλονίκης. ΑΓΚΥΡΑ ΕΛΠΙΔΑΣ 2013

Ἄγκυρα ἡ ἐλπίδα

Μέσα στόν ἀπέραντο τόν κόσμο,

μέσα στή νυχτιά καί στή σιωπή

τήν ἐλπίδα σου μήν τήν ἀφήσεις,

νά σοῦ σβήσει ὅπως τό κερί.

Κρᾶτα μας, Χριστέ, στήν ἀγκαλιά Σου,

δῶσ’ μας φυλαχτό, τά ὄνειρά Σου.

Ἄγκυρα ἡ ἐλπίδα, στό καράβι τῆς ζωῆς,

μέσ’ στήν καταιγίδα, ἥλιος, φάρος, νικητής.

Κάνε το καλό

Στῶν Κερδυλλίων τήν πλαγιά

Στῶν Κερδυλλίων τήν πλαγιά

κατασκηνώνουν τά παιδιά

ὅλο ζωή, ὅλο παλμό,

καί τή χαρά τους στό Χριστό 

κοντά τή βρίσκουν.

Δυναμικά καί ζωντανά

νέα πορεία ξεκινᾶ γιά τήν καινή τήν κτίση (2)

Σ’ αὐτή τήν ἥρεμη πλαγιά

βρίσκουν ἀγάπη τά παιδιά

καί μιά πυξίδα σταθερή,

γιά νά κρατήσουν καθαρή

γιά πάντα τήν καρδιά τους.

Δυναμικά καί ζωντανά...

Νέα πορεία πρός τό φῶς

καί ὁδηγός τους ὁ Χριστός

γιά νά στεριώσουνε στή γῆ,

πάνω ἀπ’ τοῦ πόνου τήν κραυγή

τή νέα κτίση.

Δυναμικά καί ζωντανά...

Αυτό που είσαι

Ἅγιοι

Σήμερα πού ἐγώ πεσμένος στό χῶμα

παγώνω ἀπ’ τῆς καρδιᾶς τό βαρύ χειμώνα

κάποιος Ἅγιος στόν οὐρανό γιορτάζει τή Νίκη.

Σήμερα πού μαῦρο τυλίγει τή ζωή μου

κι ὁ πόνος κυριεύει τά βάθη τῆς ψυχῆς μου

κάποιοι Ἅγιοι πανηγυρίζουν ντυμένοι στά λευκά.

Ἅγιοι, ἀκοῦστε τή φτωχή φωνή μου.

Γίνετε γιά πάντα πιστοί ὁδηγοί μου.

Σκορπίστε χαρά, ἁπλῶστε εἰρήνη.

Εἶστε τό φῶς σ’ ἕναν κόσμο πού δύει.

Ἡ παρουσία σας νά μᾶς ἀλλάξει.

Ἡ προσευχή σας νά μᾶς ἀνεβάσει, στόν οὐρανό!

Εἶναι κάποιες ψυχές

Εἶναι κάποιες ψυχές σάν λαμπάδες στά σκότη

φλογερές, φλογερές, καί μ' ἀγέραστη νιότη.

Στόν ἀγώνα ἐμπρός μέ μιά πίστη μεγάλη,

προχωροῦν, προχωροῦν δυνατές σάν ἀτσάλι.

Στόν ἀγώνα ἐμπρός, κι ἄν λυγίσει καμιά τους

τί πολλές, τί πολλές τήν βαστοῦν στά φτερά τους.

Ὅπως ὁ ἀετός κι ἐσύ

Καί σύ εἶσαι ἕνας ἀετός. ᾽Αετός, προωρισμένος νά πετᾶς ψηλά στούς οὐρανούς. Νά ἀφήνης τόν πεζό καί χαμηλό τοῦτο κόσμο καί μέ τίς φτεροῦγες τῆς πίστεως νά ὀργώνης τούς οὐρανούς. Οἱ οὐρανοί εἶναι δικοί σου. Στούς οὐρανούς πρέπει νά πετάξης. Τούς οὐρανούς πρέπει νά κληρονομήσης. Τούς οὐρανούς πρέπει νά ἐκπορθήσης. Εἶσαι ἕνας ἐκπορθητής τοῦ οὐρανοῦ. «Οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν».

† Ἀρχιμ. Θεόφιλος Ζησόπουλος

Οι καλοί φίλοι

Κύριε...

Τέχνη που χωράει στο "μάτι" μιας βελόνας!

Ο Willard Wigan δημιουργεί τα πιο μικρά έργα τέχνης στον κόσμο, με τη βοήθεια μικροσκοπίων. Μάλιστα, για το συγκεκριμένο έργο, χρησιμοποίησε... έναν κόκκο άμμου, από την πραγματική εκκλησία που απεικόνισε!

Η αισιοδοξία μακραίνει τη ζωή!

Δεν είναι κάτι που απλώς υποψιαζόμαστε. Τώρα το επιβεβαιώνουν οι μεγαλύτερες επιστημονικές έρευνες εμείς οι ίδιοι, με την προσωπικότητά μας προσθέτουμε ή αφαιρούμε χρόνια από τη ζωή μας!

Η πεποίθηση ότι ο καθένας κρύβει μέσα του τον γιατρό του όχι μόνον κερδίζει συνεχώς έδαφος, αλλά αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες επαναστάσεις της νέας χιλιετίας στο χώρο της Υγείας.

Πιστεύω

Πιστεύω στον ήλιο κι όταν ακόμη δεν λάμπει...

Πιστεύω στην αγάπη κι όταν ακόμη δεν με περιβάλει...

Πιστεύω στον Θεό κι όταν ακόμη νομίζω ότι σιωπά!

Η πιο όμορφη λέξη

Η πιο όμορφη λέξη στα χείλη της ανθρωπότητας είναι η λέξη Μάνα. Είναι μια λέξη γλυκιά κι ευγενική που αναδύεται από τα βάθη της καρδιάς. Η μάνα είναι καθετί, είναι η παρηγοριά μας στη θλίψη, η ελπίδα μας στη δυστυχία και η δύναμή μας στην αδυναμία. Είναι η πηγή της αγάπης, του ελέους, της συμπάθειας και της συγχώρεσης. Όποιος χάνει τη μητέρα του, χάνει μια αγνή ψυχή που τον ευλογεί και τον προστατεύει διαρκώς.

Kahlil Gibran

Πρόσεξε μην ξεχάσεις ποτέ…

Πρόσεξε μην ξεχάσεις ποτέ,

πως η ζωή αγαπά αυτούς

που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου

μ' ένα λουλούδι στο χέρι.

* * *

Μπορεί να γονατίζεις,

να σέρνεσαι, να ματώνεις.

Ωραία! Δε χάλασε ο κόσμος. 

Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους. 

Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς. 

Τ' αγάλματα μόνο δε λυγάνε.

Όπου υπάρχει μετάνοια

Ἔχεις εἰρήνη στήν καρδιά;

Κάποτε φοβερή τρικυμία ξέσπασε στή θάλασσα. Ἕνα καράβι ναυάγησε στόν ὠκεανό. Οἱ σειρῆνες χτυποῦσαν συνεχῶς δίδοντας τό σῆμα τοῦ συναγερμοῦ. Ἀγωνία καί πανικός κατέλαβε ὅλους τούς  ἐπιβάτες. Ὁ κίνδυνος ἦταν προφανής καί ὁ θάνατος πολύ κοντά. Οἱ ἔντρομοι ταξιδιῶται ζοῦν τίς τελευταῖες τους στιγμές... Ἀνάμεσα σ’ αὐτό τό πανικόβλητο πλῆθος μόνον ἕνας μικρός πανω στό κατάστρωμα παίζει καί τραγουδᾶ ἀμέριμνος. Ὁ μικρός ἔδειχνε νά μήν ἔχη ἐπαφή μέ τό περιβάλλον. Ἕνας ὀργισμένος ἐπιβάτης τόν παρετήρησε: «Μικρέ μου, τί τραγουδᾶς καί χοροπηδᾶς ἔτσι; Δέν βλέπεις ὅτι πνιγόμαστε; Ἐσύ δέν φοβᾶσαι;». Καί ὁ μικρός μέ ὅλη του τήν ἀφέλεια ἀπαντᾶ: «Τί νά φοβηθῶ; Καπετάνιος στό καράβι εἶναι ὁ πατέρας μου».