ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ
Ήταν χειμώνας και τα μυρμήγκια στέγνωναν το σιτάρι τους που είχε βραχεί. Ένας τζίτζικας πεινασμένος τους ζητούσε φαΐ. Τότε, τα μυρμήγκια τον ρώτησαν: «Γιατί το καλοκαίρι δε μάζευες κι εσύ τρόφιμα;» «Δεν είχα καιρό για τέτοια, γιατί τραγουδούσα μελωδικά», απάντησε ο τζίτζικας. Μόλις το άκουσαν αυτό τα μυρμήγκια γέλασαν πάρα πολύ και του είπαν: «Αφού το καλοκαίρι τραγουδούσες, τώρα που είναι χειμώνας… χόρευε.»
Ο μύθος θέλει να μας διδάξει πως δεν πρέπει να είμαστε αμελείς για τίποτα, ακόμα κι αν κάτι μας φαίνεται ασήμαντο, γιατί κάποτε θα έρθει ο καιρός που θα στεναχωρηθούμε και θα κινδυνέψουμε εξαιτίας της αμέλειας μας.