«Ἐναντίον μου σὴ τελευτὴ τιμία»,
Λέγει Θεὸς σοὶ τῷ φίλῳ Θεοφίλῳ.
Ἀπολυτίκιον
Φερωνύμως τὴν κλῆσίν σου ἀληθεύουσαν, τοῖς σοῖς ἔργοις εἰργάσω Πάτερ Θεόφιλε· τοῦ Θεοῦ γὰρ ἀληθὴς φίλος γεγένησαι, ὁμολογίᾳ θαυμαστῇ καὶ ζωῇ ἀγγελικῇ, ἐκλάμψας ἐνθέῳ πόθῳ. Καὶ νῦν ἀπαύστως δυσώπει, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἐν ἀσκήσει πρότερον, εὐαρεστήσας Κυρίῳ, ἐν ἀθλήσει ὕστερον, αὐτόν ἐδόξασας Πάτερ· τούτου γάρ, τήν παναγίαν τιμῶν Εἰκόνα, ἤσχυνας, Εἰκονομάχων ἄθεον δόγμα· διά τοῦτο σέ τιμῶμεν, ὡς Θεοῦ φίλον θεῖε Θεόφιλε.
Ο Όσιος Θεόφιλος έζησε στα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο Λέων ο Ίσαυρος, ο εικονομάχος. Ο όσιος, περιερχόμενος την Κωνσταντινούπολη, θέρμαινε την καρτεροψυχία των ορθοδόξων, και ήλεγχε την πλάνη των διωκτών των εικόνων. Η αρετή και η δύναμη του λόγου του, ανέδειξαν τον Θεόφιλο ένα από τους ισχυρότερους προμάχους της ευσέβειας. Κατόπιν τον φυλάκισαν και στη συνέχεια τον εξόρισαν. Έτσι, εκεί στην εξορία τελείωσε τη ζωή του, χωρίς να δεχτεί την πρόσκαιρη ελευθερία αντί προδοσίας της αλήθειας και απωλείας της αιωνίου ζωής.
