Ἡ προσευχή εἶναι φωτισμός τῆς ψυχῆς, ἀληθής ἐπίγνωσις τοῦ Θεοῦ, μεσίτης μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων, ἰατρός τῶν παθῶν, ἀντίδοτον ἐναντίον τῶν νόσων, γαλήνη τῆς ψυχῆς, ὁδηγός που φέρει εἰς τόν οὐρανόν, πού δέν περιστρέφεται γύρω ἀπό τήν γῆν, ἀλλά πού πορεύεται πρός αὐτήν, τήν ἀψῖδα τῶν οὐρανῶν.
Ὑπερπηδᾶ τά κτίσματα, διασχίζει νοερῶς τόν ἀέρα, πορεύεται ἐπάνω ἀπό τόν ἀέρα, διασχίζει τό σύνολον τῶν ἀστέρων, ἀνοίγει τίς πύλες τῶν οὐρανῶν, ξεπερνᾶ τούς ἀγγέλους. Ἐκεῖ προσκυνεῖ τή θεότητα, ἐκεῖ ἀξιώνεται νά γίνῃ συνομιλητής μέ τόν οὐράνιον βασιλέα.
Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος
