«Ὅπου καί νά σᾶς βρίσκει τό κακό, ἀδελφοί,
ὅπου καί νά θολώνει ὁ νοῦς σας,
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
καί μνημονεύετε Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη».
Αὐτή τή συμβουλή θ’ ἀκολουθήσουμε κι ἐμεῖς, τώρα πού τά ἐθνικά μας προβλήματα εἶναι ὀξυμμένα. Κατ’ ἀρχήν, τό πολύχρονο πρόβλημα μέ τούς Σκοπιανούς γιά τήν ὀνομασία τοῦ κράτους τους, κακῶς βρίσκει ὑποστηρικτές καί κάποιους Ἕλληνες πού ἰσχυρίζονται ὅτι μποροῦν νά χρησιμοποιήσουν τό ὄνομα «Μακεδονία» ὡς γεωγραφική περιοχή τῶν Σκοπίων, καθώς καί μέρος τῆς σημερινῆς νότιας Βουλγαρίας εἶναι ἑλληνικά ἐδάφη, τά ὁποῖα ἐδόθησαν στούς γείτονες μέσα ἀπό συνθῆκες πολέμου. Δέν δόθηκε, ὅμως, καί ἡ ὀνομασία!
Ἀπό τόν «Ὕμνον εἰς τήν Ἐλευθερίαν», τόν ἐθνικό μας ὕμνο, «στόν πρῶτο γνήσιο καρπό τῆς ἑλληνικῆς φαντασίας ὕστερα ἀπό εἴκοσι αἰῶνες τοῦ μαρασμοῦ της» (Ἰ. Πολέμης), ἐμπνευσμένο ἀπό τό Μεσολόγγι, ὅπου ψάλλεται ὁ Ἀγώνας τῶν Ἑλλήνων «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστιν τήν Ἁγίαν καί τῆς Πατρίδος τήν Ἐλευθερίαν», σταχυολογοῦμε τούς στίχους ὅπου ὁ ποιητής στηλιτεύει τό ἐλάττωμα τῆς φυλῆς μας, την διχόνοια, πού γίνεται πολλές φορές ἡ αἰτία ἀναμείξεως τῶν ξένων δυνάμεων στά ἐσωτερικά τῆς Πατρίδος μας (στίχ. 144-147).
Ἡ Διχόνοια πού βαστάει
Ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερή
...........
Μήν εἰποῦν στό στοχασμό τους
Τά ξένα ἔθνη ἀληθινά:
Ἐάν μισοῦνται ἀνάμεσά τους
Δέν τούς πρέπει ἐλευθεριά.
Ἡ ἀγάπη του γιά τήν Ἑλλάδα τόν ἀνέδειξε ἐθνικό ποιητή. Μάχεται μέ τήν ποίησι, καθώς «ἡ ἁρμονία τῶν στίχων δέν εἶναι πράγμα, ὅλο μηχανικό, εἶναι ξεχείλισμα τῆς ψυχῆς». Δέν θά ξεχνοῦσε φυσικά τήν μάνα ἑλληνίδα, ἡ ὁποία τόσα πολλά διδάσκει μέ τήν θυσία. Στό ποίημα «Ἑλληνίδα Μητέρα» ἀφήνει τήν παρακαταθήκη της.
..........
« Χαρές καί πλούτη νά χαθοῦν, καί τά βασίλεια, κι ὅλα,
τίποτε δέν εἶναι, ἄν στητή μέν᾿ ἡ ψυχή κι ὁλόρθη
.............
κι ἐμπρός! Σημαία καί σπαθί, ψυχή, ψυχή καί νίκη!
πέφτουμ’ ἐμεῖς, τό ἔργο μας γιά τήν πατρίδα μένει.
Στό πατριδολατρικό ποίημα ἡ «Ἑλλάδα», φαίνεται ἡ ἔγνοια τοῦ ποιητῆ γιά τό μέλλον. Εἶναι ἕνα προφητικό ποίημα. Τί νά διαισθανόταν ἄραγε; « Ἀκαρτέρει». Αὐτή εἶναι ἡ συμβολή τοῦ ποιητῆ πρός τήν Ἑλλάδα. Καρτερία καί ὑπομονή χρειάζονται μέ τήν Εὐρώπη! Ἀλλά γιά τήν γείτονα ἐξ ἀνατολῶν, συμβουλεύει ἀντιμετώπισι δυναμική.
3.1.1 Η ΕΛΛΑΔΑ (1822)
Ἡ Εὐρώπη τήν κοιτάειπῶς θέ νά πράξει,
τῆς Εὐρώπης κοιτάει
κατά τά μέρη,
χωρίς ὄψη τό πρόσωπο ν’ ἀλλάξει,
ἀπάνω εἰς τήν ρομφαία βάνει τό χέρι.
Βασιλικά καί μέ πολέμιαν τάξη
ἔκαμε νεῦμα, ὅπου ἔλεγε: ἀκαρτέρει-καί κατά τήν Ἀσία φρικτογυρίζει,
τό δάκτυλο κινάει καί φοβερίζει.
Πηγή: Περιοδικό «Ἁγία Λυδία», τεῦχος 421, Μάρτιος 2008.
