Ένα τραγούδι για όσα παιδιά δεν "πρόλαβαν" να δουν αυτόν τον κόσμο. Το τραγούδι μελοποιήθηκε και τραγουδήθηκε για την τηλεταινία της 4Ε «Απόφαση Ζωής». Τραγουδά η Αλεξάνδρα Σιντορεάκ.
Ροδίζει ο ήλιος το πρωί και κρύβονται τ' αστέρια
στον ουρανό λαμποκοπούν κάτασπρα περιστέρια.
Μοσχοβολάει γιασεμί, βασιλικός και δυόσμος μες τη δροσιά του πρωινού.
Όμορφος που' ναι ο κόσμος!
Μα εγώ το φως του πρωινού ποτέ μου δεν το είδα
πουλιά δεν είδα να πετούν σαν έσβηναν τ' αστέρια.
Δε μύρισα το γιασεμί, δεν ξέρω τον αέρα,
κι ούτε λουλούδι έκοψαν τα παιδικά μου χέρια.
Δεν γέλασα, δεν έπαιξα, μες στη μικρή μικρή ζωή μου
και η χαρά δεν άνθισε στη ζωντανή ψυχή μου,
τραγούδι τρυφερό ποτέ δε χάιδεψε τ' αυτιά μου,
χέρι ποτέ δε μ' άγγιξε ν' ακούσει την καρδιά μου.
Ποτέ δε με ρωτήσανε αν ήθελα κι εγώ να ζήσω,
αν ήθελα την ομορφιά του κόσμου ν' αντικρύσω!
Ποτέ τους δε θελήσανε ν' ακούσουν τη φωνή μου
φορτίο ήμουνα γι' αυτούς, και κόψαν τη ζωή μου.
Στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω απαλά να ξαποστάσω.
Αυτός τραγούδια θα μου πει ώσπου να τα χορτάσω.
Μάνα, πατέρας κι αδελφός, και φίλος είσαι και ζωή,
ό,τι θελήσω και ποθώ, το παν για μένα είσαι Εσύ.
Μόνο Εσύ με νοιάστηκες, μόνο Εσύ, Εσύ με ξέρεις,
τη θλίψη μου μοιράζεσαι, στον πόνο μου υποφέρεις.
Το Πνεύμα Σου με ακουμπά, κι εγώ παρηγοριέμαι
στην αγκαλιά Σου Πλάστη μου γέρνω κι αποκοιμιέμαι.
