Φαίνεται ὅτι ὅλοι οἱ ἡγέτες τοῦ κόσμου ἀνησυχοῦν γιά τήν ραγδαία αὔξησι τῶν καπνιστῶν, πάσης ἡλικίας, καί, ἰδιαιτέρως, τῶν μικρῶν ἀγοριῶν καί κοριτσιῶν. Ὅταν ἕνα δωδεκάχρονο παιδί καπνίζη, ὅπως ἕνας μανιώδης μεγάλης ἡλικίας καπνιστής, φαντάζεσθε τί θλιβερές ἐπιπτώσεις θά ἔχη ἡ νικοτίνη στήν ὑγεία τοῦ νεαροῦ φουμαδόρου. Οἱ πνεύμονές του θά μεταβληθοῦν σέ καπνοδόχο, μέ τίς γνωστές θλιβερές συνέπειες γιά τήν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου.
Τό ἐρώτημα πού τίθεται ἐπιτακτικό εἶναι, ἐάν καί κατά πόσον τά μέτρα πού μᾶς ὑποδεικνύουν νά ληφθοῦν γιά τήν πάταξι τοῦ καπνίσματος, εἶναι ἀποτελεσματικά. Πολύ φοβούμεθα ὅτι, μέ ἀπαγορευτικές διατάξεις καί διαταγές, τό πρόβλημα δέν λύεται, ἐάν προηγουμένως δέν προηγηθῆ ἡ κατάλληλη ἀγωγή, ἐνημέρωσις καί πληροφόρησις τῶν παιδιῶν μας καί ἄν τά παιδιά μας δέν θωρακισθοῦν μέ πνευματικά ἐφόδια καί δέν ἀτσαλωθῆ ἡ θέλησίς των, ὥστε νά μήν ὑποκύπτουν στόν πειρασμό τῆς παρανομίας καί τοῦ παραστρατήματος. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀρνῆται νά ἀπαλλαγῆ ἀπό ἕνα πάθος, ὅλες οἱ καταπιεστικές ἀπαγορεύσεις σέ τίποτε δέν ἠμποροῦν νά ὠφελήσουν.
Πηγή: Περιοδικό «Αγία Λυδία», τεύχος 439, Σεπτέμβριος 2009.
