Ἔχει χρέος ὁ νέος νά εἶναι πάντοτε ἀποφασισμένος νά μή μείνῃ στό ἐπίπεδο τοῦ ὄχλου, ἀλλά νά φθάσῃ σ’ ἕνα ὑψηλό σκοπό μέσα στήν ζωή. Καί σύ, παιδί μου, διάλεξε λοιπόν τό ἰδανικό σου, καί μή τό λησμονῇς ποτέ. Ἐπιστράτευσε ὅλες τίς δυνάμεις σου γιά τήν πραγματοποίσησί του. Δέν σοῦ ὑπόσχομαι, ὅτι θά τό ἐπιτύχῃς μέσα σέ μερικούς μῆνες, οὔτε μέσα σέ μερικά χρόνια. Ἴσως καί νά μή φθάσῃς ποτέ. Ἀλλά τί πειράζει; Ἡ συγκέντρωσι τῶν σκέψεών σου καί τῶν σχεδίων σου ἐπάνω σ’ αὐτό τό ἰδανικό ὁπωσδήποτε σέ φέρνει πιό κοντά του, ἔστω καί ἄν, στήν ἀρχή, φαινόταν αὐτό τό ἰδανικό νά ὀρθώνεται μπροστά σου σάν κάτι πολύ ὑψηλό, πού εἶναι ἀδύνατον νά τό πλησιάσης. Αὐτός πού ξοδεύει ὅλη του τήν δραστηριότητα γιά τήν πραγματοποίηση ἀνωτέρου σκοποῦ, ἀνακαλύπτει ἀπό τήν μιάν ἡμέραν στήν ἄλλη νέες δυνάμεις, δυνάμεις πού ὁ ἴδιος δέν τίς ἐμάντευε οὔτε τήν παραμονή ἀκόμα τῆς ἀνακαλύψεώς των.
Κατά τόν παγκόσμιο πόλεμο οἱ ἀπίστευτες στερήσεις μᾶς ἐφανέρωσαν πόση ἀντοχή εἶναι δυνατόν νά δείξη τό ἀνθρώπινο σῶμα. Θά μάθῃς ὅτι καί ἡ ψυχή ἔχει τήν ἴδια ἱκανότητα νά θαυματουργῇ, ὅταν βάλωμε ὅλη τήν δύναμί μας καί ὅλη τήν θέλησί μας στήν ὑπηρεσία τοῦ ἰδανικοῦ, πού ἐσχηματίσαμε γιά τόν ἑαυτό μας.
Θά μποροῦσες π.χ. νά πάρῃς τήν ἀπόφασι νά ἐξαφανίσῃς μέ κάθε θυσία τό ἐλάττωμα, πού ἀνεγνώρισες ὅτι κυριαρχεῖ στήν ψυχή σου... Αὐτή τήν ἀπόφασι: Πέρυσι τό ἐνδεικτικό σου ἦταν μᾶλλον μέτριο· εἶχες μερικά ἑνδεκάρια καί δωδεκάρια. Ἐφέτος ὅμως πρέπει νά πᾷς παραπάνω. Δέν ἔχει σημασία τί θά σοῦ στοιχίσῃ...
Θά ἤθελα ἀκόμη νά ἔχῃς κι’ ἄλλον ὑψηλότερο σκοπό. Τά βιβλία σου εἶναι γεμᾶτα ἀπό φράσεις ὅπως αὐτές: «Ἄρχισε τήν ἐργασία ἐκεῖ πού ἑκατομμύρια τήν ἄφησαν». «Γιά τούς γενναίους δημιουργούς ὑπάρχει ἀκόμα θέσι στίς κορυφές». «Δέν ἔχουν πιασθῆ ἀκόμα οἱ καλλίτερες θέσεις τοῦ κόσμου». «Ὁ χαρακτήρ καί ἡ εὐφυΐα εἶναι ἀκόμα περιζήτητα: βρίσκονται πάντοτε ὑψηλά στό χρηματιστήριο τῆς ζωῆς».
Ναί, θά ἤθελα ν’ ἀντικρύσω σ’ ὅλους τούς νέους τήν βαθειά πεποίθησι, ὅτι ἔχουν χρέος νά γίνουν μεγάλοι ἄνθρωποι: Καλιεργημένα πνεύματα, χαρακτῆρες ἄψογοι, ψυχές μέ καταπληκτικήν ὀμορφιά. Δέν μποροῦν ὅλοι νά φθάσουν σ’ αὐτόν τόν σκοπό, τό ξέρω καλά· ἀλλ’ ἄν οἱ σκέψεις καί οἱ προσπάθειές τους, σύμφωνα μέ τό παράδειγμα τῶν ἀετῶν, κατευθύνουν τό πέταγμά τους πάντοτε πρός αὐτόν τόν ὕψιστο σκοπό, θά πλησιάσουν σ’ αὐτόν περισσότερο ἀπό ὅσο θά ἦτο δυνατόν νά πλησιάσουν ἄν περιωριζόντο νά φτερουγίζουν ἐπάνω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς, ὅπως κάνουν τά χεληδόνια.
«Ἀλλά τότε ὅλοι οἱ νέοι θά καταντήσουν ἀνυπόφοροι, ἐπειδή συχνά θά ματαιοδοξοῦν», πιθανόν νά πῇς. Δέν τό φοβοῦμαι καθόλου αὐτό. Καί εἶμαι βέβαιος ὅτι ἕνας, πού ἔχει ψυχή ἐμψυχωμένη ἀπό κάποιο ἰδανικό ἐπίσης ὑψηλό, μπορεῖ, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον, νά ὑπερνικήσῃ τόν πειρασμό τῶν ταπεινῶν σκέψεων καί γενετησίων πόθων. Πολλοί νέοι καταστρέφονται ἠθικῶς, σιγά-σιγά, ἀκριβῶς ἐπειδή δέν ἔχουν βάλει στήν ζωή τους ὑψηλό σκοπό, ἀνώτερο προορισμό, Παραδέχομαι χωρίς καμμιάν ἐπιφύλαξι τό ἀξίωμα, πού ὁ πλουσιώτατος καί ἐργατικώτατος Ἀμερικανός, ὁ Carnegie συνιστᾶ στούς νέους: «My place is on the top!»· ἡ θέσι μου εἶναι στήν κορυφή! Προσπάθησε μόνο, παιδί μου, νά φθάσῃς ἐκεῖ μέ προγραμματισμένη ἐργασία, ἐκτελῶντας πρόθυμα τό καθῆκον σου καί χωρίς νά χρειάζεσαι τήν προστασία ἤ τήν βοήθεια τῶν γονέων καί τῶν φίλων σου.
Ἐπίσης ξέρω καλά, ὅτι ὑπάρχουν νέοι, πού δέν κάνουν τόν κόπο νά μελετοῦν καί νά καλλιτερεύουν τήν θέσι τους, διότι εἶναι «ταπεινόφρονες», «μετριόφρονες» καί «αὐτάρκεις»... Στάσου ἐκεῖ, παιδί μου. Ἡ νωθρότητα πολύ ἀπέχει ἀπό τό νά εἶναι ἀρετή, καί ἡ ὀκνηρία δέν μοιάζει μέ τήν ταπεινοφροσύνη! Ἡ πραγματική ταπεινοφροσύνη μᾶς κάνει νά λέμε! «Δέν εἶμαι τίποτα· δέν ἔχω καμμιάν ἀξία»· ἀλλά μᾶς κάνει νά προσθέσωμε ἀμέσως: «Τίποτα δέν ὑπάρχει στόν κόσμο, πού νά μήν μπορῶ νά τό κάνω μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ».
Συνήθισε νά λές συχνά τήν μεγαλοπρεπῆ τούτη φράσι, αὐτή τήν θελκτική προσευχή ἑνός ἁγίου μας: Deus meus, Deus meus! Nihil sum, sed tuus sum». Θέε μου, Θέε μου· δέν εἶμαι τίποτα, ἀλλά εἶμαι δικός σου!.. Ναί. λέγε το συχνά στόν Οὐράνιο Πατέρα. Θά δῇς ποιά πνευματική δύναμι θ’ ἀναβλύση μέσα σου.
(Από το βιβλίο του Tihamer Toth, Ἡ πιό ὑπέροχη νίκη).
