Μήν πεῖς πώς ἡ Ἑλλάδα τελειώνει
πού φεύγουν ἕνας ἕνας οἱ Καλοί,
κι ἄν κάπου ἡ πατρίδα σέ πληγώνει,
ν’ ἀλλάξεις τήν εἰκόνα σέ καλεῖ.
* * *
Μήν πεῖς πώς μᾶς τελείωσε τό κλέος,
πώς γεννηθήκαμε σέ λάθος ἐποχή·
οἱ Ἕλληνες δέν φεύγουν ἀπ’ τό χρέος,
ὅσο ἡ θάλασσα κι ὁ ἥλιος εἶν’ ἐκεῖ.
* * *
῎Αν ἔχης ὅραμα, τό θαῦμα δέν θ’ ἀργήσει,
θά γίνει περηφάνια ἡ ἐνοχή·
ἄν εἶσαι Ἕλληνας τό αἷμα θά μιλήσει,
«παρών» θά πεῖς κι εσύ στήν ἐντολή.
Ἕλλη Γιαννοπούλου
Πηγή: Ἡμερολόγιο 2011, Ὀρθοδ. Χριστ. Ἀδελφ. «ΛΥΔΙΑ»
