Ἀπό τίς πιό ἡρωϊκές ἀποστολές εἶναι τό ν’ ἀνοίγης δρόμους γιά τούς ἄλλους. Νά ἔχης ρόλο προδρομικό. Νά εἶσαι φτιαγμένος ἀπό τό κατάλληλο μέταλλο γιά ν’ ἀντέχης στά χτυπήματα μέ τόν βράχο τῆς κακίας... Ὅμως μιά τέτοια ἀποστολή εἶναι συνδεδεμένη μέ τήν ὁλοκληρωτική καταστροφή: Ὁ βράχος θά λυγίση καί τό πιό δυνατό μέταλλο...
Αὐτός εἶναι ὁ κλῆρος τῶν προδρόμων. Ἀνοίγουν δρόμους καί τούς ποτίζουν μέ τόν ἱδρῶτα, ἀλλά καί τό αἷμα τους...
Οἱ πρόδρομοι ἤ πρωτοπόροι εἶναι ἐκ προτέρου καταδικασμένοι. Θά πληρώσουν τό ἔργο πού ἔκαναν μέ κεφαλικό φόρο. Μέ τήν «κεφαλή τους ἐπί πίνακι». Οἱ ἄλλοι ὅμως θά περάσουν...
