Ἡ μοναδική ἐθνική μας ἑορτή, ἡ ὁποία ὡδήγησε τόν εὐσεβῆ ἑλληνικό λαό σέ μιά ἑνότητα καί σέ μιά ἀδιατάρακτο ἐθνική ὁμοψυχία, εἶναι ἡ 28η Ὀκτωβρίου, τό ΟΧΙ τοῦ 1940.
Τότε ὅλοι οἱ Ἕλληνες βρέθηκαν ἑνωμένοι, ἀνεξαρτήτως πολιτικῆς ἰδεολογίας. Μορφωμένοι καί ἁπλοί βοσκοί, πλούσιοι καί πτωχοί, παλληκάρια ἀμούστακα καί ἀσπρομάλληδες ἄνδρες, ὅλοι μέ ζῆλο καί ἐνθουσιασμό. Ἱερεῖς καί ποιμένες, γονυκλινεῖς προσεύχονται γιά τά στρατευμένα παιδιά, κάθε βράδυ. Νέες κοπέλλες προσέρχονται στίς τάξεις τῶν ἀδελφῶν νοσοκόμων. Ἱερεῖς πλαισιώνουν τίς στρατιωτικές μονάδες, γιά νά καλύψουν τίς θρησκευτικές ἀνάγκες. Ἐμψυχώνουν καί ἐνθαρρύνουν τούς Ἕλληνες φαντάρους μας καί ὅλο τό ἔμψυχο δυναμικό τοῦ Ἔθνους μας βρίσκεται σέ ἀσυγκράτητο ἐνθουσιασμό.
Γιατροί καί νοσοκόμες πλαισιώνουν τά ὀρεινά χειρουργεῖα. Ὅλοι μαζί δίνουν τήν μάχη γιά τό θαῦμα τῆς Πίνδου. Ὅλοι γιά τό θαῦμα, ὅλοι γιά τήν νίκη ἐπάνω στά βορειοηπειρωτικά βουνά, γιά τήν δόξα τῆς Ἑλλάδος.
Καί αὐτός ὁ πόλεμος κράτησε ἕξ ὁλόκληρους μῆνες μέ λαμπρές ἐπιτυχίες τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ. Ἡ Ὑπέρμαχος στρατηγός, ἡ λαβωμένη Παναγιά μας τῆς Τήνου προστατεύει ἐπάνω στά βορειοπειρωτικά βουνά τόν ἕλληνα φαντάρο, πού γνωρίζει πολύ καλά, γιατί πολεμᾶ, μέ ποιόν πολεμᾶ καί θυσιάζεται γιά τήν δόξα τῆς Πατρίδος, πού λέγεται καί ὀνομάζεται Ἑλλάδα ἡ γενναία. Καί ὅλοι τότε μιλοῦσαν μέ πολύ θαυμασμό καί πολλή ἐκτίμησι γιά τήν Ἑλλάδα.
Ὅμως οἱ σιδηρόφρακτες στρατιές τῶν Γερμανῶν πού καραδοκοῦσαν ὄπισθεν τῶν ἑλληνοαλβανικῶν συνόρων, γιά νά καλύψουν τήν ντροπή τῶν φασιστῶν τῆς Ρώμης, ἐπιτίθενται ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, παραβιάζοντας τά σύνορά μας, ἔπειτα ἀπό σκληρές μάχες πού ἔδωσαν οἱ Ἕλληνες στήν γραμμή Μεταξᾶ. Ἔτσι ἡ Ἑλλάς βρέθηκε ὑπό τριπλή κατοχή, Ἰταλίας, Γερμανίας καί Βουλγαρίας. Μέ τά τρία αὐτά θεριά τῶν βαρβάρων πάλεψε καί ἐνίκησε.
Πηγή: Περιοδικό «ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ», τεῦχος 464, Ὀκτώβριος 2011.
