Τα μικρά παιδιά θά ’ναι οι αυριανοί γονείς, οι αυριανοί επιστήμονες, οι αυριανοί υπεύθυνοι πολίτες. Γι’ αυτό η σωστή παιδεία, η σωστή αγωγή και η σωστή και ανθρωπιστική τοποθέτηση των ιδεών, θα δημιουργήσουν οπωσδήποτε ένα καλύτερο μέλλον.
Με τα σημερινά δεδομένα, όμως, ποιο είναι το μέλλον μας; Πώς θα το στήσουμε σωστό, γερό και ηθικό; Με ποια μέσα και με ποιούς βοηθούς;
Στο δύσκολο δρόμο της ανθρώπινης πορείας, ένα μόνο πρέπει νά ’ναι το βασικό αντικείμενο της μελέτης και της φροντίδας κάποιου: Πώς θα γίνουμε καλύτεροι από τις προηγούμενες γενιές και πώς θα φτιάξουμε μια κοινωνία χωρίς χρώματα μαύρων και λευκών, χωρίς αφέντες και δούλους, χωρίς αιματοκυλισμένη Γάζα και χωρίς ορφανά, δυστυχισμένα και πεινασμένα παιδιά.
Μα για τους σκοπούς αυτούς κανένας δεν βοηθάει. Γι’ αυτό πρέπει όλα τα παιδιά του κόσμου να ενωθούμε και να στήσουμε ένα παγκόσμιο κράτος ειρήνης, αγάπης και αρμονίας μέσα στις ψυχές μας, που θα τον διαφεντεύει ο Χριστός! Ο άρχοντας της ειρήνης, της αγάπης και της αρμονίας.
Αυτό τον κόσμο ονειρεύομαι να χτίσω. Βέβαια, ξέρω ότι ίσως δεν θα το κατορθώσω ποτέ μου. Κι ένα όμως βοτσαλάκι να βάλω στο κράτος της ειρήνης που ονειρεύομαι, κάτι είναι! Κι αν αυτό το κάνουν όλα τα παιδιά, τότε ο κόσμος που ονειρεύομαι δεν θα αργήσει να γίνει πραγματικότητα.
Ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά στην Αφρική δεν ζουν σαν εμάς. Αυτά δουλεύουν σε ορυχεία, εκθέτοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο. Και είναι μόλις 12 χρονών!
Αλλού τα παιδιά πεινάνε, αλλού άνθρωποι σκοτώνονται σε πολέμους κι αλλού αβοήθητες χήρες δουλεύουν μέρα - νύχτα, για να ζήσουν τα ορφανά τους. Κι όμως, κανένας υπεύθυνος, κανένας οργανισμός δεν ενδιαφέρεται για όλα αυτά.
Γι’ αυτό πρέπει εμείς, τα παιδιά, να αναλάβουμε πρωτοβουλίες και να χτίσουμε έναν όμορφο κόσμο. Τους μεγάλους ας τους αφήσουμε. Αυτοί έχουν άλλες ασχολίες: χρήματα, ταξίδια, διασκεδάσεις...
Σωτηρία Κίτση, Στ΄ Δημοτικού
