Κι ἄν μοῦ κτίσετε παλάτια
καί μοῦ πεῖτε «κάτσ’ ἐδῶ»,
δέν γυρνῶ τά δυό μου μάτια
μιά στιγμούλα νά τά ἰδῶ.
Κι ἄν μοῦ στήσετε ἕνα θρόνο
μέ χρυσάφι καπνιστό,
μήτ’ αὐτόν, σᾶς βεβαιώνω,
δέν θέ νά τόν λιμπιστῶ.
Καθενοῦ πουλιοῦ τ’ ἀρέσει
μόνο ἡ ἴδια του φωλιά.
Μένα μοναχά μιά θέση:
Τῆς μαμᾶς μου ἡ ἀγκαλιά!
Γ. Βιζυηνός
