Ὅσες φορές ἄκουγε ὁ Ἀλέξανδρος ὅτι ὁ πατέρας του Φίλιππος, κυρίευε κάποια δοξασμένη πόλη ἤ νικοῦσε στίς διάφορες μάχες που ἔδινε, στενοχωριόταν καί ἔλεγε στούς συνομήλικούς του: «Φίλοι μου, ὁ πατέρας μου θά τά κυριέψει ὅλα καί δέ θά ἀφήσει τίποτα μεγάλο καί λαμπρό νά κατορθώσω καί ἐγώ μαζί σας».
Διότι ὁ Ἀλέξανδρος δέν ἐπιθυμοῦσε οὔτε ἡδονές οὔτε πλούτη, παρά μόνο δόξα.
* * *
Ὅταν πάλι κάποτε, ὁ Φιλόνεικος ἀπό τή Θεσσαλία ἔφερε νά πουλήσει στό Φίλιππο τό ἄλογο Βουκεφάλα καί τοῦ ζήτησε 13 τάλαντα, δοκίμασαν ὅλοι νά τό καβαλλικέψουν, ἀλλά στάθηκε ἀδύνατο, διότι τό ἄλογο ἦταν ἀτίθασο καί ἄγριο. Γι’ αὐτό ὁ Φίλιππος τοῦ εἶπε νά τό πάρει καί νά φύγει. Τότε πετάχτηκε –παιδί ἀκόμη– ὁ Ἀλέξανδρος, πού παρακολουθοῦσε τή σκηνή καί εἶπε: «Τί ἄλογο ἀφήνουν ἀπό ἀπειρία καί δειλία νά τό δαμάσουν, ἐπειδή δέν γνωρίζουν νά τό μεταχειριστοῦν»!
Ο πατέρας του πού τόν ἄκουσε τοῦ εἶπε ὅτι δέν πρέπει νά κατηγορεῖ ἔμπειρους καί μεγαλύτερούς του, σάν νά γνώριζε αὐτός καλύτερα.
– «Καί βέβαια, ξέρω καί μπορῶ νά δαμάσω αὐτό τό ἄλογο».
– «Καί ἄν δέν τά καταφέρεις, τότε ποιά θά εἶναι ἡ τιμωρία σου»;
– «Νά πληρώσω ἐγώ τήν τιμή τοῦ ἀλόγου».
Ὅλοι τότε γέλασαν καί ὁ Φίλιππος ἐπέτρεψε στόν Ἀλέξανδρο νά δοκιμάσει.
Ὁ Ἀλέξανδρος τότε τό πῆρε ἀπό τά χαλινάρια καί τό γύρισε νά βλέπει πρός τόν ἥλιο, γιατί εἶχε παρατηρήσει ὅτι ἡ σκιά του τό τρόμαζε. Ὕστερα τό χάιδεψε στή μουσούδα του καί ὅταν νόμισε πώς ἦταν ἥρεμο, τό καβάλλησε. Τό ἄλογο τόν δέχτηκε χωρίς ἀντίρρηση καί ἄρχισε νά καλπάζει μέ τόν Ἀλέξανδρο στήν πλάτη του. Ὅλοι τἄχασαν. Ὁ Φίλιππος βλέποντας τήν ἐπιτυχία τοῦ γιοῦ του εἶπε: «Παιδί μου, νά ζητᾶς βασίλειο ἄξιό σου, γιατί ἡ Μακεδονία δέ σέ χωράει».
Πηγή: Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Τάκη Νατσούλη, «ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ».
