Ἀπόσπασμα ἀπό τό ἄρθρο τοῦ πρωτ. Ἰωάννη Φερενίδη, «Ἡ ἀνδιοτελής ἀγάπη».
Ἡ ἀγάπη δέν εἶναι θεωρία, δέν εἶναι γνώση, εἶναι βίωμα, εἶναι ἐμπειρία, εἶναι ἀποτέλεσμα ἄσκησης καί ἀγώνων σκληρῶν, ἀλλά προπάντων ἀποτέλεσμα θερμῆς πίστης καί ὁλοκληρωμένης ἀφοσίωσης στόν Σωτῆρα Χριστό.
Στό παράδειγμα πού ἀκολουθεῖ, φαίνεται ἀνάγλυφα ἡ γνήσια ἀγάπη.
Στήν Παλαιστίνη ὑπάρχουν δύο λίμνες. Ἡ Γεννησαρέτ καί ἡ Νεκρά Θάλασσα. Καί οἱ δύο ἀντλοῦν τά νερά τους, ἀπό τίς ἴδιες πηγές. Ἀπό τά βουνά τοῦ Λιβάνου καί Ἑρμών. Ἡ μέν πρώτη τά διοχετεύει στήν πεδιάδα τοῦ Ἰορδάνου καί τήν καθιστᾶ πράσινη καί εὔφορη. Εἶναι ἡ χαρούμενη Γεννησαρέτ. Ἡ ἄλλη δέν ἐκβάλλει πουθενά. Κρατεῖ ἐγωϊστικά τά νερά γιά τόν ἑαυτό της. Καί αὐτά μεταβάλλονται σέ πικρά καί ἁλμυρά πού μέσα τους δέν μπορεῖ ν’ ἀντέξη καί νά ἀναπτυχθῆ ἡ ζωή. Εἶναι ἡ Νεκρά θάλασσα.
Μιά λίμνη εἶναι ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου πού ἀντλεῖ τά νερά της, τά ἀγαθά της ἀπό τήν πηγή τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ. Ἄν αὐτή τή ζωή του ὁ ἄνθρωπος δέν τήν διοχετεύση μέ τήν ἀγάπη στόν πλατύ κάμπο τοῦ συνόλου καί τήν φυλάξη ἐγωϊστικά γιά τόν ἑαυτό του, παθαίνει ὅ,τι καί ἡ Νεκρά Θάλασσα. Κλείνει μέσα του τόν θάνατο. Ἄν ὅμως τήν διοχετεύση, τήν κερδίζει. Τήν παίρνει πίσω διπλάσια μέ τήν καρποφορία πού παρουσιάζει. Γίνεται ἡ ζωή του μιά χαρούμενη Γεννησαρέτ.
Αὐτή εἶναι ἡ ἀγάπη, ὅπως τήν δίδαξε ὁ Κύριος μέ τό παράδειγμά Του καί τό Λόγο Του.
Αὐτήν ἄς ἀγωνισθοῦμε νά βιώσουμε κι ἐμεῖς ὡς παιδιά τοῦ Θεοῦ.
Πηγή: Περιοδικό «Ἁγία Λυδία», τεῦχος 464, Ὀκτώβριος 2011.
