Τό μεγάλο ταξεῖδι



Κάποτε ἕνας βασιλιᾶς εἶχε ἕνα γελωτοποιό γιά νά τόν διασκεδάζη. Μιά μέρα ὁ γελωποιός ἔκανε τόν βασιλιά νά διασκεδάση τόσο πολύ, πού γιά νά τόν ἀμείψη τοῦ ἔδωσε ἕνα χρυσό ραβδί, λέγοντάς του. Πάρετο αὐτό καί μόνο ἄν βρῆς ποτέ κανένα πιό τρελλό ἀπό σένα δός του το. Πέρασαν ἀπό τότε μερικά χρόνια καί ὁ βασιλιᾶς ἀρρώστησε βαρειά, ἕως θανάτου. Λέγει τότε στόν γελωτοποιό: «ἀγαπητέ μου φεύγω γιά τό μεγάλο ταξεῖδι». Ὁ γελωτοποιός κάνοντας ἴσως πώς δέν κατάλαβε, τόν ρώτησε: «Καί πότε βασιλιά μου θα γυρίσης μέ τό καλό;» Ὁ βασιλιᾶς ἀναστέναξε: «τό ταξεῖδι αὐτό δέν ἔχει γυρισμό». Ὁ γελωτοποιός φανερά ξαφνιασμένος: «Πώ, πώ, πολύ μεγάλο ταξεῖδι! Φαντάζομαι τί ἑτοιμασίες θά ἔχεις κάνει. Ὁ βασιλιᾶς ἀνασταέναξε καί εἶπε: «δυστυχῶς γιά ὅλα τά ἄλλα ἐφρόντισα στήν ζωή μου, ἀλλά γιά τό ταξεῖδι μου αὐτό, δέν ἔκανα καμμιά προετοιμασία». Τότε ὁ γελωτοποιός, δίνοντας πίσω τό χρυσό ραβδί, τοῦ εἶπε: «πάρτο πίσω βασιλιά μου, γιατί δέν βρῆκα μέχρι τώρα πιό τρελλό ἄνθρωπο ἀπό σένα!...».