Ὅπως ὁ καιρός, ἔτσι καί ἡ ψυχή σου ὑπόκειται στήν ποικιλία. Τήν μιά λούζεσαι στόν ἥλιο καί γίνεσαι εὔθυμος σάν τόν σπίνο. Ἀντιθέτως ἄλλοτε, καί χωρίς νά ξέρῃς τόν λόγο, σκεπάζεται ἀπό πυκνή ὁμίχλη καί ὑγρασία. Ὑπάρχουν ἡμέρες, πού ἔχεις διάθεσι καί ἡ ἐργασία σοῦ φαίνεται εὔκολη. Εἶναι κι’ ἄλλες πού ὁ καιρός εἶναι βροχερός, μιά ἀκεφιά, ἕνας πονοκέφαλος κλπ. μελαγχολοῦν τήν ψυχή σου, ὥστε νά ἔχης κακές διαθέσεις μέ ὅλο τόν κόσμο.
«Ἐσηκώθηκε μέ τό ἀριστερό πόδι», λένε γιά σένα ἐκεῖνες τίς ἡμέρες. Ἐξ ἄλλου καί σύ ὁ ἴδιος λές: «Δέν εἶμαι στά καλά μου».
Δέν ἐξαρτῶνται ἀπό ἐμᾶς οἱ καταστάσεις αὐτές· ἑπομένως καί δέν εἴμεθα ὑπεύθυνοι γι’ αὐτές. Ἐξαρτᾶται ὅμως ἀπό ἐμᾶς νά προσπαθοῦμε νά γίνωμε κύριοι αὐτῶν τῶν κακῶν διαθέσεων καί νά μή ταλαντευώμεθα ἐδῶ κι’ ἐκεῖ ἀνάλογα μέ τίς ἰδιοτροπίες μας τήν στιγμή, πού ἐκτελοῦμε τά καθήκοντά μας. Ὅσες φορές ἔχομε καλή διάθεσι, ἄς ἐπωφεληθοῦμε ὅσο μποροῦμε. Σ’ ἐκεῖνες τίς στιγμές προχωρεῖ ἡ δουλειά ἑκατό φορές καλλίτερα. Ἀλλά ἄν δέν μελετοῦμε, παρά μόνο ὅσες φορές εἴμεθα καλοδιάθετοι, ποτέ δέν θά κάνωμε καλή δουλειά. Καί κυρίως, τί θά κάνωμε ἀργότερα, ἄν παραμελήσωμε τά καθήκοντα τοῦ ἐπαγγέλματός μας κάθε φορά πού ἡ δουλειά δέν κινεῖ τό ἐνδιαφέρον μας;... Ἀλλά ἐσύ, παιδί μου, ὅταν δέν εἶσαι καλοδιάθετος γιά κάτι, πού πρέπει νά τό κάνῃς, προσπάθησε παρά ταῦτα νά τό πραγματοποιήσῃς. Δόσου στήν ἐργασία, εἴτε εἶναι τῆς προτιμήσεώς σου, εἴτε ὄχι. Καί λέγε στόν ἑαυτό σου: «Ἀδιάφορο, αὐτό εἶναι τό καθῆκον μου, θά τό ἐκτελέσω».
Τέτοια ἐργασία δέν θ’ ἀξίζῃ σπουδαῖα πράγματα, θά μοῦ πῇς. Κάθε ἄλλο. Θά ἔχῃ τό πελώριο πλεονέκτημα τοῦ νά συνηθίζῃς νά ἐκτελῇς τό καθῆκον σου καί νά μήν ὑπακούῃς στίς ἰδιοτροπίες σου, ἀλλά νά τίς κυβερνᾷς.
Κι’ ἔπειτα, δέν εἶναι ὑποχρεωμένος κανείς νά εἶναι κύριος τῶν ψυχικῶν του διαθέσεων μόνο στήν ἐργασία του, ἀλλά καί στίς κοινωνικές του σχέσεις καί σ’ ὅλη τήν συμπεριφορά του. Ἄν κάποτε εἶσαι κακοδιάθετος, δέν πρέπει νά δείξῃς τήν κακοκεφιά σου μέ στυγνότητα, μέ ξερές ἀπαντήσεις, μέ ὄψι σκυθρωπή. Πόσες φορές ὁ ἄνθρωπος δέν μετανόησε γιά λόγια προσβλητικά καί γι’ ἀπερίσκεπτες πράξεις, πού ἔγιναν μέ τήν ἐπίδρασι αὐτῆς τῆς ἀκεφιᾶς καί τόν ἐξέθεσαν; Πόσες φορές μιλῶντας μ’ ἐπιπολαιότητα, χωρίς νά διανοηθοῦμε νά θίξωμε κανένα, διαπιστώσαμε, ὅτι ἄσχημα ἐκάναμε, καί φωνάζομε: Θεέ μου, δέν ἤθελα αὐτό· δέν ἐσκεπτόμουν τό κακό. Ἀλλά νά, ἡ μεταμέλεια ἔρχεται ἀργά!
Από το βιβλίο του Tihamer Toth, Ἡ πιό ὑπέροχη νίκη.
