Γεννήθηκες στῆς ζωῆς τή βουνοπλαγιά,
στό ριζιμιό.
Γκρεμός στά πόδια σου ἀνοίγεται
καί ἄβυσσος μπροστά σου...
Μά, δέν εἶσαι πέτρα γιά νά κυλιστῆς,
λιθάρι, γιά νά χαθῆς στά χάη.
Εἶσαι ἐλάτι τοῦ Θεοῦ,
στό Βράχο δίπλα ρίζωσες...
Ἀκροζυγίσου ἐλεύθερα,
τήν κάθετο νά βρῆς.
Ὑψώσου ἴσιος καί στητός
κι’ ὁ οὐρανός δικός σου.
Ὅλο ψηλά κι’ ὅλο ψηλότερα,
χωρίς παρέκκλισι καμμιά,
(οὔτε ζερβά οὔτε δεξιά).
Οὐρανοδείχτης νἆσαι πάντα,
παιδί μου.
