Πολλοί ερευνητές συσχετίζουν το γέλιο με τη δημιουργία και τη σύσφιξη των ανθρώπινων σχέσεων. Ο ανθρωπολόγος Mahadev Apte υποστηρίζει ότι το γέλιο προκύπτει όταν οι άνθρωποι αισθάνονται άνετα με την παρουσία άλλων ανθρώπων, και αποκαλύπτει ότι αισθάνονται ανοιχτοί και ελεύθεροι. Επιπλέον, όσο περισσότερο γέλιο υπάρχει σε μια συγκέντρωση ανθρώπων, τόσο περισσότερο συσφίγγονται οι σχέσεις μεταξύ των ατόμων. Αυτό, σε συνδυασμό με την κοινή επιθυμία των μελών της ομάδας να μην απομονωθούν από το σύνολο, ίσως να αποτελεί και το λόγο για τον οποίο το γέλιο είναι «μεταδοτικό».
Έρευνες δείχνουν, επίσης, ότι οι κυρίαρχες προσωπικότητες σε ένα περιβάλλον –το «αφεντικό», ο φύλαρχος ή ο αρχηγός της οικογένειας– χρησιμοποιούν το χιούμορ πιο συχνά από τους «υφισταμένους» τους. Αυτό μπορεί να το παρατηρήσει κανείς, για παράδειγμα, σε ένα γραφείο, όπου όλοι γελούν όταν γελάει ο διευθυντής. Ο φιλόσοφος John Moreall πιστεύει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ο έλεγχος του γέλιου σε μία ομάδα είναι ένας τρόπος άσκησης εξουσίας, μέσω του ελέγχου της συναισθηματικής κατάστασης της ομάδας. Άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι το γέλιο είναι ένα κοινωνικό σήμα και ότι σε μια επαπειλούμενη σύγκρουση, για παράδειγμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν μια χειρονομία συμφιλίωσης ή ως τρόπος αποφυγής του θυμού, καθώς, εάν ένα επιθετικό άτομο «παρασυρθεί» στο γέλιο, ο κίνδυνος της σύγκρουσης θα ελαττωθεί.
