Αν μπορείς στην πλάση ετούτη
να περιφρονείς τα πλούτη,
κι αν οι έπαινοι των γύρω
δεν σου παίρνουν το μυαλό,
Αν μπορείς στη τρικυμία
να κρατήσεις ψυχραιμία
κι αν μπορείς και στους εχθρούς
να σκορπίσεις το καλό,
Αν μπορείς με μιας να παίξεις
κάθε τι που ‘χεις κερδίσει,
στην καταστροφή ν’ αντέξεις
και να δώσεις κάποια λύση,
Αν μπορείς να υποτάξεις
πνεύμα, σώμα και καρδιά,
Αν μπορείς όταν σε βρίζουν
να μη βγάλεις τσιμουδιά,
Αν μπορείς στην καταιγίδα
να μη χάνεις την ελπίδα,
Αν μπορείς να συγχωρήσεις,
όσους σ ´ έχουν αδικήσει
Αν μπορείς τ’ όνειρό σου
να μη γίνει ο όλεθρός σου
κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις
όσους σ’ έχουν μισήσει,
Αν μπορείς να είσαι ο ίδιος
στη χαρά και στην οδύνη,
Αν η πίστη στη ψυχή σου
μπρος σε τίποτα δεν σβήνει,
Αν μιλώντας με τα πλήθη
τη συνείδηση δεν χάνεις,
Αν μπορείς να χωνέψεις
πως μια μέρα θα πεθάνεις,
Αν ποτέ δε σε μεθύσει
του θριάμβου το κρασί,
Αν στα ψέματα των άλλων
δε λες ψέματα και συ,
Αν μπορείς να μη θυμώνεις
αλλά μήτε και να κλαις
όταν άδικα σου λένε
πως εσύ μονάχα φταις,
Αν μπορείς με ηρεμία
δίχως νεύρα ή δυσφορία,
και τα ίδια σου τα λόγια
να τ’ ακούς παραλλαγμένα,
Αν μπορείς κάθε λεπτό σου
να ‘ναι μια δημιουργία,
και ποτέ σου να μη μείνεις
με τα χέρια σταυρωμένα,
Αν οι φίλοι και οι εχθροί σου
δεν μπορούν να σε πληγώσουν,
Αν οι σχέσεις με μεγάλους
τα μυαλά δε σου σηκώσουν,
Αν τους πάντες λογαριάζεις
μα… κανένα χωριστά,
Αν μπορείς να φυλάξεις
και τα ξένα μυστικά,
Ε, παιδί μου τότε πια…
θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις
όπως πρέπει τη ζωή σου,
θα ‘σαι άνθρωπος σπουδαίος
κι όλη η γη θα ‘ναι δική σου!!!
Κίπλινγκ
