† Ἀρχιμ. Θεοφίλου Ζησοπούλου
Χριστούγεννα!
Eἰκοσιένα αἰῶνες τώρα, ἡ ἀνθρωπότης ἑορτάζει κάθε χρόνο τό μοναδικό ἐκεῖνο γεγονός, πού στάθηκε σταθμός καί ὁρόσημο στήν ἱστορία της κι ἔτεμε τήν πορεία της σέ πρό Χριστοῦ καί μετά Χριστόν ἐποχή· τήν ἐναθρώπησι τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἀσύλληπτο, βεβαίως, καί ἀκατανόητο τό μυστήριο γιά τήν κοινή λογική τοῦ ἀνθρώπου.
Γιατί, ὅμως, ἦλθε ὁ Χριστός στόν κόσμο αὐτό; Εὔλογο καί δικαιολογημένο τό ἐρώτημα. Ἡ κρισιμότης τῶν καιρῶν καθιστᾶ περισσότερο καυτό καί ἐπιτακτικό τό ἐρώτημα αὐτό, πού θέλει ὁπωσδήποτε μιά ἀπάντησι. Καί ἡ ἀπάντησις πού μᾶς δίδεται εἶναι ἁπλή καί ἀληθινή. Μᾶς τήν δίδει ὁ Ἄγγελος πού μετέφερε τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως στούς ἁπλούς καί ἁγνούς ποιμένες τῆς Βηθλεέμ: «Ἰδού εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος, ἐν πόλει Δαυΐδ» (Λουκ. β΄, 10).
Ἦλθε ὁ Χριστός νά λυτρώση τό ἀνθρώπινο γένος. Ἦλθε νά κόψη τά βαρειά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί νά ἀνοίξη τίς κατάκλειστες πῦλες τοῦ παραδείσου, πού ἡ παρακοή τοῦ ἀνθρώπου ἔκλεισε. Ἦλθε νά συμφιλιώση τόν ἐπαναστατήσαντα ἄνθρωπο μέ τόν Θεό. Ἦλθε νά διδάξη τήν καινούργια ἐντολή τῆς ἀγάπης καί νά ἀφανίση τό μῖσος καί τήν κακία ἀπό τό πρόσωπο τῆς γῆς. Ἦλθε νά φέρη τό μήνυμα τῆς εἰρήνης, γιά νά λείψουν οἱ πόλεμοι καί στερέψουν τά ποτάμια αἵματος. Ἦλθε νά κηρύξη τήν ἰσότητα τῶν ἀνθρώπων καί νά διαλαλήση στά πέρατα τοῦ κόσμου πώς δέν ὑπάρχει διαφορά ἀνάμεσα στούς πλουσίους καί τούς πτωχούς, τούς λευκούς καί τούς ἔγχρωμους. Ἦλθε νά διακηρύξη, γιά μιά ἀκόμη φορά, πώς ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ καί μεταξύ μας ἀδέλφια. Ἦλθε νά μεταβάλη τήν ἀνθρωπότητα σέ μιά ἀπέραντη ἀδελφότητα. Ἦλθε νά διδάξη στόν εἰδωλολατρικό κόσμο τήν ὕπαρξι ἑνός καί μόνον Θεοῦ. Ἦλθε νά καταργήση τό κράτος τοῦ διαβόλου καί νά φτειάξη τό κράτος τοῦ Θεοῦ. Ἦλθε γιά νά ἐπαναφέρη τόν ἄνθρωπο σέ μιά παραδεισένια ζωή.
Καί ἀπό τότε πού ἦλθε πέρασαν εἴκοσι αἰῶνες. Καί ὅμως, ὁ κόσμος δέν ἄλλαξε ἀκόμη. Ἕνα νέο κῦμα εἰδωλολατρίας ἁπλώνεται σέ ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη. Ἡ οἰκουμένη ὁλόκληρος ζῆ ὅπως καί πρό Χριστοῦ, στήν ἴδια ταραχή. Τό μῖσος μέ τά ἰσχυρά πλοκάμια του περισφίγγει τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἀγάπη ὀλιγοστεύει. Ἡ κακία ἐπικυρώνει, τίς περισσότερες φορές, τίς πράξεις τῶν ἀνθρώπων. Οἱ πόλεμοι συνεχίζονται καί τό ἀνθρώπινο αἷμα ρέει ἄφθονο, ποτίζοντας τήν πολυβασανισμένη μας γῆ. Οἱ λαοί τῆς γῆς, γελασμένοι καί προδομένοι ἀπ’ αὐτούς πού τούς κυβερνοῦν, ζοῦν κάτω ἀπό τυρρανικά καθεστῶτα, στερούμενοι καί τῶν στοιχειωδῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν. Ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ τίθεται σέ ἀμφισβήτησι. Ὁ νόμος τῆς ζούγκλας ρυθμίζει τίς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἄνθρωποι χάνουν καθημερινῶς τόν προσανατολισμό τους. Ἕνα πυκνό σκοτάδι ἁπλώνεται σέ ὅλο τόν κόσμο. Ὁ κόσμος δέν ἄλλαξε, δέν ἔγινε καλύτερος· ὁ κόσμος ζῆ καί πάλι μακρυά ἀπό τόν Θεό, σέ μιά νέα κόλασι. Καί γιατί ὅλα αὐτά; Μήπως ἀπέτυχε ὁ Χριστιανισμός; Μήπως τό Εὐαγγέλιο δέν ἔχει τήν δύναμι νά ἀλλάξη τόν κόσμο; Ὄχι, χίλιες φορές ὄχι. Αὐτοί πού ἀπέτυχαν εἶναι μόνον οἱ ἄνθρωποι.
Ναί, ὁ Χριστιανισμός πέτυχε, ἀλλά οἱ χριστιανοί ἀστόχησαν. Σᾶς φαίνεται παράξενο; Ναί, ἐμεῖς οἱ χριστιανοί ἀποτύχαμε. Ἐμεῖς δέν μπορέσαμε νά ἀντλήσουμε τό φῶς ἀπό τό ἄδυτο ἀστέρι τῆς Βηθλεέμ. Ἐμεῖς δέν μπορέσαμε νά ὁδηγήσουμε τά βήματά μας στό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, γιά νά προσκυνήσουμε εὐλαβικά τό Θεῖο Βρέφος καί νά διδαχθοῦμε ἀπό τήν Θεότητά του, τήν ἁπλότητα καί τήν βαθειά ταπείνωσι τοῦ Ἰησοῦ. Ἐμεῖς δέν μπορέσαμε στίς παγωμένες μας καρδιές νά δεχθοῦμε τόν Λυτρωτή τοῦ κόσμου. Ἐμεῖς δέν μπορέσαμε νά ἐγκολπωθοῦμε τά θεῖα μηνύματα τῆς εἰρήνης, γι’ αὐτό καί οἱ καρδιές μας συνεχίζουν νά ζοῦν μέσα σέ μιά ἀδιάκοπη ταραχή, μέσα σ’ ἕνα φορτωμένο ἀπό ἐνοχή κόσμο. Ἐμεῖς δέν μπορέσαμε νά γευθοῦμε τήν λύτρωσι καί μέ τήν ζωή μας νά δώσουμε τήν μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ. Ἡ δική μας ἀσυνέπεια στήν ζωή γίνεται ἀφορμή νά βλασφημῆται, νά ἐμπαίζεται καί νά περιφρονῆται τό ἅγιο ὄνομα τοῦ Κυρίου μας.
Ὁ Χριστός ἦλθε μιά φορά. Τό γεγονός, ὅμως, ἐπαναλαμβάνεται κάθε ἡμέρα, κάθε ὥρα, κάθε στιγμή. Ἔρχεται καί στά ἐφετεινά Χριστούγεννα. Ἔρχεται καί στήν δική μας καρδιά. Ἔχει δικαιώματα καί στήν δική μας ζωή. Ὁ κόσμος δέν θά ἀλλάξη, ἄν δέν ἀλλάξη ἡ καρδιά τοῦ καθενός μας. Ὁ κόσμος δέν θά γίνη καλύτερος, ἄν δέν καλυτερεύση καί ἡ δική μας ζωή. Τό κράτος τοῦ Θεοῦ δέν θά μεγαλώση τά ὅριά του, ἄν οἱ δικές μας καρδιές δέν κατακτηθοῦν πρῶτα ἀπό Ἐκεῖνον πού τίς ἔπλασε. Μιά ἀκόμη εὐκαιρία στήν ζωή μας, τά ἐφετεινά Χριστούγεννα νά εἶναι ἀλλοιώτικα ἀπό τ’ ἄλλα. Νά εἶναι Χριστούγεννα Λυτρωτικά, Χριστούγεννα ἀληθινῆς εἰρήνης, Χριστούγεννα ἀποφασιστικά γιά τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς μας.
Πηγή: Ἀρχιμ. Θεοφίλου Ζησούλου, Χριστούγεννα, ἔκδοσις Ο.Χ.Α. «ΛΥΔΙΑ».
