Ἄγκυρα ἡ ἐλπίδα



Μέσα στόν ἀπέραντο τόν κόσμο,
μέσα στή νυχτιά καί στή σιωπή
τήν ἐλπίδα σου μήν τήν ἀφήσεις,
νά σοῦ σβήσει ὅπως τό κερί.

Κρᾶτα μας, Χριστέ, στήν ἀγκαλιά Σου,
δῶσ’ μας φυλαχτό, τά ὄνειρά Σου.
Ἄγκυρα ἡ ἐλπίδα, στό καράβι τῆς ζωῆς,
μέσ’ στήν καταιγίδα, ἥλιος, φάρος, νικητής.


Πάντα νά φωτίζεις τό σκοτάδι,
δῶσε στήν ἐλπίδα σου φτερά,
κι ἄν φυσήξει ἀγέρι κάποιο βράδυ,
κλείσ’ τήν φλόγα της μέσ’ στήν καρδιά.

Κρᾶτα μας, Χριστέ, στήν ἀγκαλιά Σου,
δῶσ’ μας φυλαχτό, τά ὄνειρά Σου.
Ἄγκυρα ἡ ἐλπίδα, στό καράβι τῆς ζωῆς,
μέσ’ στήν καταιγίδα, ἥλιος, φάρος, νικητής.