Γιατί το λέμε έτσι;
Όταν θέλουμε να μιλήσουμε για μεγάλη φιλία χρησιμοποιούμε τη φράση: Δάμων και Φιντίας. Με το ίδιο νόημα μεταχειριζόμαστε και τη φράση: Ορέστης και Πυλάδης. Ο Δάμωνας και ο Φιντίας ήταν φιλόσοφοι Πυθαγόρειοι και ζούσαν στις Συρακούσες της Σικελίας (4ος αιώνας π.Χ.), ενωμένοι με μεγάλη φιλία. Κάποτε που ο Φιντίας, καταδικασμένος σε θάνατο, ζήτησε από τον τύραννο Διονύσιο μια προθεσμία, για να τελειώσει μερικές υποθέσεις του, προσφέρθηκε ο Δάμωνας να πεθάνει στη θέση του, αν ο Φιντίας δε θα γύριζε, να εκτελεστεί στην ώρα του. Αργούσε, αλλά την τελευταία στιγμή, πρόφτασε να γυρίσει ο Φιντίας και ο τύραννος, συγκινημένος από την αυτοθυσία του φίλου του, τον αθώωσε και ζήτησε να προστεθεί, τρίτος αυτός, στη μοναδική αυτή φιλία.
Από το βιβλίο «ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ», του Τάκη Νατσούλη, ἐκδόσεις Σμυρνιωτάκη.
