Οἱ τηλεφωνικές γραμμές πού μέ κίνδυνο ἐπισκευάσθηκαν τή νύχτα, κόπηκαν ἀπό τίς ὀβίδες ξανά.
Ἕνας δεκανέας κινδυνεύοντας περιοδεύει νά ἀνακαλύψη τή ζημιά. Δόξα σοι ὁ Θεός! Μπροστά του ὁ στῦλος μέ τά κομμένα σύρματα. Ὁ δεκανέας μέ ταχύτητα βάζει τά ἀγκαθωτά του πεδιλα.
– Τρελλάθηκες; Θά ἀνέβης στό στῦλο μέρα μεσημέρι; τόν φωνάζει ὁ ἀνθυπασπιστής τῶν διαβιβάσεων.
– Κι ὁ φρούραρχος πού περιμένει;
Ὁ δεκανέας δένεται μέ τήν εἰδική του ζώνη. Ἀνεβαίνει... μάταια, τόν φωνάζουν ξανά. Ἐκεῖνος, τήν ἴδια ἀπάντησι.
– Ὁ φρούραρχος βιάζεται! Μιά ριπή χτυπᾶ στό στῦλο, ἀκριβῶς κάτω ἀπό τά πόδια του. Ὁ δεκανέας ἀτρόμητος μονολογεῖ:
– Κύριε φρούραρχε, ὅ,τι καί νά γίνη, ἐγώ θά σέ συνδέσω! Θά σοῦ δώσω φωνή!
Μέ σβελτάδα ἑνώνει τίς δύο κομμένες γραμμές. Τά ὀχυρά συνεννοοῦνται. Ὁ δεκανέας μέ ἱκανοποίησι ἔκανε τό χρέος του!
Μά οἱ σφαῖρες μέ περισσότερη τώρα, μανία τόν κυνηγᾶνε. Μιά ριπή τόν πετυχαίνει κατάστηθα! Ὁ δεκανέας δέν ἔπεσε. Ἔτσι πού ἦταν δεμένος ἔμεινε στό στῦλο «Σύμβολο».
Καί ἡ ἐποποιΐα συνεχίζεται...
