Μιά παράδοσις ἀναφέρει ὅτι ὁ ἀπ. Πέτρος, ὑπακούοντας στίς παρακλήσεις τῶν χριστιανῶν, δέχθηκε νά ἀπομακρυνθῆ ἀπό τήν Ρώμη, μέχρις ὅτου σιγάση τό κῦμα τῶν διωγμῶν.
Μόλις ἔφθασε στήν πύλη τῆς πόλεως, παρουσιάζεται μπροστά του ὁ Κύριος. Καί ἔκπληκτος τόν ἐρωτᾶ:
– Ποῦ πηγαίνεις, Κύριε;
Καί ἡ ἀπάντησις;
– Πηγαίνω στήν Ρώμη νά ξανασταυρωθῶ.
Ὁ Πέτρος ἀντιλήφθηκε τό λάθος του καί ἐπέστρεψε στήν Ρώμη, ἕτοιμος νά δεχθῆ τό μαρτύριο χωρίς κανένα γογγυσμό.
῾Η ἱστορία αὐτή θά ἐπαναλαμβάνεται πάντοτε, ὅσες φορές ἐμεῖς ἐγκαταλείπουμε τίς θέσεις μας, ἀρνούμενοι νά ἐπιτελέσουμε τό καθῆκον μας. Σέ κάποια πύλη τῆς ζωῆς μας θά συναντοῦμε τόν Κύριο, ἕτοιμο πάντα νά ξανασταυρωθῆ γιά μᾶς καί γιά τήν δική μας σωτηρία.
Πηγή: Ἀπό το βιβλίο, Ὅταν θέλης νά ξεκουράζεσαι, Τεῦχος 2ο, τοῦ Ἀρχιμ. Θεοφίλου Ζησοπούλου.
